Boskie stworzonka i nietypowe świadectwo.

Boskie stworzonka to nie tylko my ludzie, nie tylko zwierzaki, ale też roślinność. W lutym miałam przyjemność być na "Festiwalu roślin", który odbył się w jednej z hal "EC1", czyli w futurystycznym budynku zaraz koło Dworca Fabrycznego.

Okoliczne biurowce.

Z tego miejsca zapraszam Was na mój drugi blog, tym razem tematyczny o moim rodzinnym mieście Łodzi. Wpis, który niniejszym proponuję, dotyczy modernistycznego dworca, a na jednym ze zdjęć uwieczniłam fantastyczną bryłę wspomnianego EC-1. → "Łódź – tutaj mieszkam". Zapraszam!
    Ale dziś nie o architekturze, chociaż macie tu okazję spojrzeć na to ciekawe wnętrze.
        Dziś będzie o tym, co przybyło do mojego domowego ogrodu.

Rośliny to moje dziedziczne hobby. Rękę do roślin ma moja mama (wykwalifikowana florystka, choć nie pracuje w zawodzie), rękę miała i jej mama i nie wiem jak daleko to sięgało, ale wyraźnie poszło po kądzieli.

Festiwal pod tą huczną nazwą kryje w sobie po prostu targi różnych gatunków roślin, a to co mnie najbardziej interesowało, to te odmiany, których nie spotyka się zazwyczaj w sklepach. Były więc klasyki, ale również takie, które widziałam po raz pierwszy.
Można było nabyć młodziutkie sadzonki, jak i dorosłe rośliny w wielkich donicach.

Hala, która kojarzy mi się delikatnie ze steam punk'iem.
Te schody... Ta winda... Ten zegar...

Moją uwagę szczególnie przykuwały stojaki z roślinami mięsożernymi, ponieważ planuję poszerzać tę piękną kolekcję, oraz sukulenty, do których miłość odnowiła się po latach.
W młodości miałam dużo kaktusów, potem przerzuciłam się na klasyczne odmiany tropikalne, a dziś mam to wszystko razem. Lekko rzuciło mi się na orchidee, ale w tym temacie również chciałabym posiąść kilka rzadszych odmian.

Na Festiwalu szczególną uwagę zwracał regał z roślinami do odratowania. Były oczywiście po obniżce cen,  lecz pośród nich nie zainteresował mnie żaden gatunek, więc nie podjęłam się tej próbie.
Niemniej, widziałam, że akcja cieszyła się powodzeniem.

Te schody...

Stanęłam przed wyborem. Szalenie trudnym wyborem. Nie mogłam się zdecydować między rośliną o czarno-granitowych (w kolorze) liściach, a tą w kropki.
Ostatecznie wygrał granit, bo urzekł mnie pierwszy i potrafiłam przewidzieć jak duży urośnie. Okaz w kropeczki wygląda mi na zbyt duży w przyszłości krzak. Zawsze bierze się pod uwagę wzrost rośliny, nie tylko urodę. Dla mnie bardzo ważne jest także to, jak roślina rozrośnie się na szerokość, czy będzie potrzebowała przestrzeni.

Oto co wylądowało w moim mieszkaniu
(stoi już w tym nowym):

Kapturnica białolistna pochodzi z południa Stanów Zjednoczonych.
Poprzednia mi niestety zdechła. Zakupiona była do mieszkania w Szwajcarii, jednak zdarzył się roku pewnego bardzo długi wyjazd do Polski (na cały miesiąc) i niestety zastałam po powrocie roślinę wysuszoną na wiór.

Ta ma cieniutkie szyjki, nie ma takich obfitych łodyg jak miała poprzedniczka o krwistoczerwonych kielichach.

A poniżej moja granitowa piękność, sanseveria. Nazwa popularna na pewno znacie takie rośliny jak "wężownica", "jęzory", albo "szable", różnie się na to potocznie mówi. Ale to jest pokrewny gatunek zielonego klasyka. Niniejszy trudniej jest dostać.

Sansevieria star canyon granite jest prosta w obsłudze. Na portalach "dizajnerskich", można przeczytać, że pasuje idealnie do minimalistycznych wnętrz.
Ta konkretna odmiana ma patologiczne upodobania: wprost kocha suche, zanieczyszczone powietrze, niedobór wody, a nawet brak światła. Zaś w słońcu jej krawędzie wybarwiają się na żywą czerwień.

Natomiast nie toleruje przelewania. Podlewanie jej powinno być umiarkowane i dopiero w momencie gdy ziemia jest przesuszona. Jest uważana za jedną z lepszych roślin oczyszczających powietrze.
Pochodzi z Afryki Równikowej.

Widać tę delikatną czerwień na brzegach. Aktualnie trzymam ją w cieniu.

Malutki sukulencik, z którym jeszcze słabo się znam, na razie nie ma swojego idealnego miejsca. Jest reorganizacja terenu.
Wszystko usprawnię dopiero pod koniec miesiąca, musi wytrzymać.

A ta piękność na różowych łodygach, została podarowana. Mam nadzieję, że będzie im rosła zdrowo.
    Wyprzedzam pytanie, nie pamiętam jej nazwy.

A skoro już jesteśmy przy botanice, opowiem Wam o rzeczy niecodziennej. Mniej więcej miesiąc temu kupiłam w markecie za grosze żywą kawę Arabicę. Powiedziano mi jakiś czas później, że na pewno mi padnie, bo z marketu takie gatunki są zawsze słabe. Trudno się z tym nie zgodzić. Ona faktycznie zaczęła mi umierać, czego znamiona nadal nosi jeszcze na starych liściach w postaci brązowych plam.
    Normalnie ludzie nie modlą się nad kwiatami, jednak zrobiłam to. Bóg stworzył świat, stworzył też rośliny by nas karmiły, cieszyły nasze oczy i produkowały nam tlen. Nie ma potrzeby obawiać się, że motyw jest banalny. Każdy jest ekstra motywem do tego, by zwrócić się do Ojca, który uwielbia robić przyjemność swoim dzieciom, nawet w takich małych rzeczach jak uprawy domowe.
    Niedawno krzak rozpoczął wzrost, jest już o 1/3 większy niż po zakupie i pojawiły się nowe listki. Jest to takie botaniczne świadectwo w Bożym działaniu na prozę życia.

Cały dom mi rozkwita. Grudnik został w tym roku marcownikiem. Kaktus zrobił mi wielką niespodziankę, to drugi raz w moim życiu jak kolczasta uprawa wypuszcza kwiaty.
    Podczas przeprowadzki trzeba będzie uważać, takie rośliny potrafią zgubić kwiaty z powodu zmiany miejsca. Do tego czasu marcownik będzie jeszcze miał swoje herbaciane kwiaty, bo cały czas puszcza nowe pączki. Co do kaktusów, nie wiem, być może na ten czas kwiaty będą w rozkwicie, a może jeszcze nie. Pąki pojawiają się i rosną bardzo wolno.

Wczoraj nabyłam drogą kupna (w markecie spożywczym) nowy okaz orchidei. Takiej w plamki jeszcze nie miałam, ale jej prawdziwe walory zaczęłam odkrywać, gdy opuściłam sklep. Już w autobusie trzymając ją na kolanach, zauważyłam nietypowy odcień białego wybarwienia. Znacie z samochodów lakier "biała perła"?
    Roślina jest jakby obsypana drobinkami srebra. Tak cudownie się mieniła w słońcu, że przez całą drogę uśmiechałam się gapiąc na nią póki nie wysiadłam. W domu odkryłam jeszcze jedną rzecz. Mniejsze plamki układają się po zewnętrznej stronie w serca.

Serduszko.

Płatek w zbliżeniu (na ile telefon pozwolił...)

Piękno roślin to temat rzeka. Byłam już na wędrówce w poszukiwaniu wiosny. Bazie już są, pąki na krzewach rozwijają się, zieleń przebija w trawnikach. Już obudziła się ta nasza Europa.