Turystyka w Zakopanem – można nie lubić, ale jakoś żyć trzeba.

Kiedy horyzont zmienił swoje oblicze, złapałam wiatr w żagle. Wtedy dopiero dotarło do mnie, że czeka mnie dobra przygoda, że na długo opuszczę strefę komfortu, gdzie zew natury zostanie nakarmiony do syta.
    Droga samochodowa do celu trwała dokładnie tyle ile wskazywał nasz GPS. Nie było żadnych korków, wolno płynącego nurtu aut, ani innych niedogodności. Dojechaliśmy w spodziewanym czasie.

Obiecałam sobie dawno temu, że moja noga nigdy nie postanie w Zakopanem, a już na pewno nie na Krupówkach. Problem jest gremialny, ale zawsze jest jakieś "ale"...
    Decydującą kwestią takiego wyboru był szlak, który zaczynał się u samych drzwi naszej kwatery, a prowadził do celu naszego wyjazdu. Jest to wygodne, nie trzeba dojeżdżać, oszczędzamy więc czas i możemy dojść dalej, albo wrócić z wędrówki szerszym okręgiem. Byle jak najwięcej na nogach i na dziko. Kolejki górskie omijamy.

Nasze zakwaterowanie

Z czystym sumieniem mogę polecić pokoje "U Marii". Schludnie, nowoczesne łazienki, cóż... wiecie jak się czasami zdarza. Noclegi często niestety bywają niewarte swojej ceny, a tutaj naprawdę było bez zarzutu, a co najważniejsze – tanio jak na Zakopane. Gwar nie docierał do okien, mieliśmy nocą kompletną ciszę.
    Gospodyni nie poznałam, ona nas tylko przywitała i pożegnała bez nawiązywania relacji, wchodzenia w drogę i gawędy od czasu do czasu. Są tacy ludzie, którzy wezmą to za plus, mnie to ganc egal.
    Mieliśmy z okna widok na Nosal.

Na korytarzu znajduje się mała biblioteczka. Ponieważ nasze wyjazdy przeważnie bywają bardzo intensywne, nigdy nie spodziewam się czasu na leżenie, więc nie zabieram ze sobą żadnej książki. To nie tego typu wyjazd. Z doświadczenia też wiem, że w takich domach gościnnych sporo dzisiaj jest oferowanych darmowych biblioteczek.
    Jeden wieczór spędziłam właśnie w ten sposób, z nosem w książce. Wybrałam sobie cienki (by zdążyć przeczytać) kryminał, który po trzech rozdziałach nadal mi się podobał i (nie miałam czasu go skończyć) będę MUSIAŁA gdzieś go nabyć... No bo jak tak nie dowiedzieć się kto zabił?

Nasza lokalizacja.

Przedpokój z biblioteczką.

Widok z balkonu: uroczy dom schowany w gąszczu.

Nosal.

Co zrobić z wolnym czasem?

Właściwie jedyne co przyszło na myśl, to wyjść na miasto. Mieliśmy jeszcze sporo czasu do wieczora, a przygoda czekała do jutra, więc można było zwyczajnie oddać się klasycznej turystyce.
    Stwierdziłam, że skoro jestem w takim miejscu, kupię sobie coś głupiego. 🤣 Wyszło tak, że głupota ze straganów z pamiątkami, ewidentnie mnie przerosła. Cenowo. Cokolwiek ewentualnie mogłabym sobie wziąć, przekraczało próg lekkomyślności i rezygnowałam.
    Nie ma co tu kryć, tego typu interesy nie są w moim stylu. Za to nieopodal czekała fantastyczna sprawa, na co wydanie wolnych groszy usatysfakcjonowało mnie w pełni i otrzymałam swój upust głupoty w pierwszej klasie.

Odwrócony dom

Wnętrze jest pełne iluzji optycznych, człowiek czuje się tak dziwnie, że zaczyna chodzić jakby był pijany. To, że wszystko jest do góry nogami to jeszcze nic, ale cały dom jest przekrzywiony i sufit po którym chodzimy, też jest po skosie. To powoduje, że można dostać kręćka.
    Błędnik wariuje przez co utrzymanie równowagi nie jest wcale takie proste jak mogłoby się wydawać. Myślałam, że nie poczuję żadnego efektu, ale myliłam się. Zdecydowanie dobra pamiątka osadzona we wspomnieniach różnych dziwnych przeżyć.

Centrum Handlowe Krupówki 40

Do puli dziwnie wydanych pieniędzy chciałam dorzucić jeszcze wystawę rzeźb z metalu. Moi rodzice byli na niej za darmo w łódzkiej manufakturze, tu zaś trzeba było zapłacić, tyle, że mielibyśmy po kolacji na dzisiaj.
    Gdy się planuje wakacyjne wydatki, trzeba być jednak choć odrobinę rozważnym i ostrożnym. Tymczasem żyliśmy na tym wyjeździe naprawdę na luzie. Uwierzcie mi, cena za wystawę była mocno przesadzona...
    Za to sama galeria w góralskim stylu, nie powstrzymałam się od zdjęć.

Na samej górze elegancka restauracja z regionalnym piwem. Ogólnie stacjonując w jakimkolwiek obcym miejscu, chętnie degustuję regionalne rzeczy w tym i piwa. Gustuję zwłaszcza w ciemnych, więc moim wyborem był oczywiście porter. Dawno takiego dobrego nie piłam.

Ostatnie piętro galerii.

Widok z tarasu restauracji.

Mój wybór.

Na ścianach wisiały krótkie wierszyki Witkiewicza. Ten był idealny i w sam raz.

Restauracja w środku.

Wodogrzmoty

Prócz dnia "ZERO", mieliśmy też czas na ciąg dalszy klasycznego życia turysty. Przydarzył się nam dzień zlany deszczem, ale że my zawsze zabezpieczeni, żeby tylko w domku nie zamulać, wybraliśmy się w przeciwdeszczowych ciuchach na deszczowy spacer do Wodogrzmotów Mickiewicza, gdyż droga to najbezpieczniejsza pod strugami deszczu.
    Udało mi się dotrzymać słowa, że do Morskiego Oka nigdy więcej nie pójdę, byłam tam dwa razy i o dwa razy za dużo. Po pierwsze, powód jest gremialny, po drugie widywałam naprawdę zjawiskowe pejzaże jeśli chodzi o jezioro okolone górami i Morskie Oko nie robi na mnie wrażenia. Nie robiło nawet kiedy byłam tam pierwszy raz, ba! wtedy w ogóle byłam pierwszy raz w górach.
    Śniadanie mieliśmy ze sobą, zjedliśmy pod dachem pobliskiej drewnianej chatki (Dróżnicówka) w fajnym towarzystwie sympatycznej młodej pary.

Jakżeby nie zajrzeć do lasu choć na chwilę zbaczając z asfaltowej drogi?

Płaszczyki i spodnie przeciwdeszczowe, mega sprawa, polecam!

Karczma Przy Młynie

Kolacja tego dnia została spałaszowana niedaleko naszej kwatery noclegowej. W półmroku romantycznej atmosfery ze skrzypkami w tle.
    Najedliśmy się do syta, dania hojne. Oczywiście rozlewali tu inne beczki piwa i też należało skosztować, tym razem miałam ochotę na coś miodowego. Wszystko było przepyszne!

Posłowie

Na Krupówkach nie robiłam wielu zdjęć, nie było co fotografować. Chwyciłam kadr jednego budyneczku, a cała reszta to po prostu tłum ludzi i co chwila stragan z serami.
    Łącznie cała nasza wyprawa trwała 6 dni, w tym 3 dni w Tatrach, z czego jeden na szlaku, a każdy następny gdzieindziej, wiec wcale nie jest tak, że od dzisiaj pisać będę o samych tylko górach. Uprzedzam, bo tu wielu czytelników ma awersję. ;)
    Tak więc po dniach trzech opuściliśmy Tatry i każdy następny dzień spędzaliśmy w zupełnie innym, bardzo ciekawym miejscu.
    Spełniłam jedno z wielu turystycznych marzeń, więc gwarantuję, że będzie na co popatrzeć. Dodatkowo trafiliśmy zupełnym przypadkiem w niezwykłe i nieznane miejsce z ogromnym potencjałem historycznym, które z wielką radością pokażę Wam tutaj na blogu.

Jedyne zdjęcie z Krupówek.

Jednakże życie dzieje się dalej, zwłaszcza nasze, które jest trochę inne, wartkie jak rzeka, a że lubię być na bieżąco, to i pewnie wtrącę jakiś codzienny post między moimi opowieściami z podróży.