Elegancja Francja, a wikingowi rudera.

Dawno nie miałam tak fatalnego weekendu, z którego wyszłam tak masakrycznie przebodźcowana i wściekła. Wiem, że to nie jest najważniejsze, bo nazbierało się z ostatnich dni, mnóstwo smacznych i słodkich owoców. Niemniej, stan jaki odczuwam dzisiaj, powoduje solidne zmęczenie psychiczne.
    Na innej płaszczyźnie jest za to doskonale, dlatego gdzieś to się tam wyrównuje, można powiedzieć – balansuje, ale jeszcze trochę groźnie buja.
    Gdzieś tam w tonie eleganckim trzymam nadal fason, a tak naprawdę przebrałabym się w wikinga i rozpieprzyła coś gigantycznym toporem. Pewne pogłoski wskazują, że ewidentnie mam coś z wikinga. Stacjonarna nie jestem, ciągle gdzieś łażę i pociąga mnie rybołówstwo. Wszak legenda głosi, iż ówczesna Łodzia romansowała z osadą wikingów, więc kto wie.

Gdzieś w Łodzi. Więcej elegancji tu ⏩romans z miastem.

Nie mam bladego pojęcia gdzie się podział styczeń. Ale patrząc w kompletnie zapisany kalendarz, oraz w ilość foto-albumów na dysku – stwierdzam, że było dobrze.

Mam chęć czytywać więcej książek, ale czasu jak na lekarstwo. Nie narzekam, bo tym czasem rozporządzam z satysfakcją.
    Wczoraj wieczorową porą wzięłam książkę do ręki i żyłka w oku mi pękła. Pozostaje poczekać na jasny dzień i pogodzić się z tym, że oczy zmęczone do czytania się nie nadają.
Tak – oświetlenie mam dobre, nawet żarówkę specjalną do tego celu posiadam.

Zastanawiam się co zrobić chłopcu, który się we mnie zadurzył. Poczekam lepiej aż się trochę uspokoję, wyśpię się i dopiero rozważę. Bo na razie widzę mniej więcej takie coś, co widział każdy reżyser horrorów najniższej klasy, w której profesjonalnie znęcał się nad człowiekiem w taki sposób, by nie wyzionął ducha za wcześnie.
    Myślałam, że mam kolejnego kolegę od latania po mieście, a tu taki wałek. Oczywiście jak zawsze w takiej sytuacji, żal mi znajomości, ale chyba trzeba będzie zakończyć relację dla jego dobra. Bo nie mam innego pomysłu, żeby go nie złamać, załamać, rozbić itd. Wiem jak to jest cierpieć, będąc niechcianą. Mimo wszystko empatycznie do tego podchodzę.
I nie, nie ma szansy, żebym to odwzajemniła, dajcie spokój.

Mam błogie trzy dni na odnalezienie równowagi, a w tym wszystkim przewiduję dwie wizyty na parkurze i jedną na legalnym urbexie - zaproszenie z Urzędu Marszałkowskiego. Potrzebny dokument z opuszczonego obiektu, który będą remontować i otwierać dla klientów. Tym razem na włościach Poznańskiego.
    Ostatnio przyciągają mnie te fabryki jak miód osy... Mają rozmach. Widzieliście tę? ⏩Fabryka Adama Ossera.
    Elegancja Francja w Łodzi obecna, a mnie ciągnie w takie miejsca.