Bo hobby ma wiele imion. Frajwędrujemy przez zwykłe dni – codzienność.

Od powstania potrzeb po zaplanowanie. Od planowania po realizację. Tak powinno być, bo plany są właśnie po to, aby je wcielać w życie. Jak to mówił Kapelusznik "frajwędrój Alicjo", więc porwało mnie w krzaczory pewnej pięknej okolicy pełnej moczar i ogólnego życia w aromatycznej wilgoci. O tej porze skutej w lód, ale równie ślicznej co bagnisko latem.
    O wizycie w Rezerwacie ornitologicznym na rozlewisku rzeki Warty (dużo zdjęć) opowiedziałam na drugim blogu, ponieważ ów obszar mieści się w Województwie Łódzkiem, a to dobra okazja do rozszerzenia działalności łódzkiej stronki. Serdecznie zapraszam ⏩ na południu od Jeziorska.

Punkt widokowy nienajgorszy, ale już wyczaiłam na mapie coś o wiele ciekawszego. Mianowicie po drugiej stronie rzeki jest szlak bunkrów i wieża widokowa, która mieści się bliżej krzaczorów, co swobodnie pozwoli obserwować dzikie ptactwo.
    Na chwilę obecną mogę polegać tylko na sile moich wadliwych oczu, nie posiadam lornetki, teleobiektywu już nie mam, ale właśnie dlatego postanowiłam przesunąć planowaną wycieczkę na inny termin, gdyż chcę w tygodniu za odłożone pieniążki nabyć drogą kupna nowy teleobiektyw. Mam nadzieję, że będę zadowolona i Wy tym samym też. Sigma była rewelacyjna, zobaczymy co tym razem trafi w moje ręce.

Od Kizomby do Semby.

Dwa style na dwa tempa, na kroki blisko siebie i na kroki "otwarte". Miksujemy, uczymy się dalej i wreszcie zaczęłam odczuwać, że robię jakiś postęp.
    Znalazłam w necie bardzo fajny mix obydwu stylów:

My na razie raz byliśmy nagrani, ale jeszcze nie jest to forma pokazowa. Najważniejsze, że jest progres i ta zabawa staje się coraz fajniejsza. Zapisałam się na dodatkowe zajęcia: "Ginga" – tak w portugalskim określa się radość i lekkość w tanecznych ruchach, płynność i dynamikę. Myślę, że będzie świetna zabawa.
    Uczymy się Kizomby i Semby, dowolnego miksowania obydwu stylów do każdej muzyki.

Ostatnio zauważyłam, że mój regres mięśniowy nie jest aż tak wielki jak mi się na początku wydawało. Ostatnio jak się trochę ociepliło, wrzuciłam na siebie legginsy i z radością odkryłam, że mój Rectus femoris (boczny), nadal tam pod skórą jest i ma się całkiem dobrze. Ogólnie mięsień prosty uda istnieje, ale dwugłowe, nad którymi pracowałam kilka lat, faktycznie wyparowały.
    Nie ma tragedii, do lata efekt żyrafich kolan usunę, o ile nic mi nie będzie wchodzić w paradę i będę mogła utrzymać regularność treningów.

Odkryłam nowy gatunek zwierzęcia, nie miałam pojęcia, że takie cudo istnieje, zakochałam się od pierwszego wejrzenia.
    Myślałam, że szczur to szczur, są jego różne odmiany, wszystkie dość do siebie podobne, ale że jest coś takiego jak szczur akacjowy, nie miałam pojęcia. Pochodzi z Afryki Południowej i co ciekawsze, zamieszkuje korony drzew akacjowych (stąd nazwa).
    W przeciwieństwie do szczurów wędrownych, te są niewielkich rozmiarów, 13-15 cm długości ciała i 15-20 cm ogonka.
    Na wolności dożywają czterech lat, w niewoli 5-6 lat, a więc dużo dłużej niż "podstawowy" szczur i co ważniejsze dla wrażliwych – szczur akacjowy nie wydziela przykrego zapachu. Nie wydziela żadnego zapachu, wąchałam go... Sama słodycz!

Skoro już o słodyczach mowa, Stefan ostatnio odkrył jaki jest piękny i wpatrywał się w lustro przez kilka minut. Mam nadzieję, że mu woda sodowa do głowy nie uderzy.

Był sobie tłusty czwartek, a że dni żadnych nie obchodzę, ale pączki bardzo lubię, akurat byłam umówiona z koleżanką na mieście – więc wybrałyśmy się na słodką przekąskę do lokalu, w którym byłam pierwszy raz.
    Ale powiem Wam, a propos tego tłustego czwartku, że ludzie poszaleli. Kolejka do pączkarni na Piotrkowskiej miała spokojnie na oko pół kilometra... Mam świadomość, że tam są naprawdę grzechu warte wyroby smażone na miejscu, ale bez przesady... To była godzina stania jak nie lepiej. Skręciłam w boczną ulicę, tam spotkałam koleżankę i normalnie jak cywilizowane człowieki usiadłyśmy przy stoliku, a pączuszek przyniesiono mi na tacy i jeszcze piwko zimne do tego. Można na spokojnie? Pewnie, że można.
    Lokal wybrałyśmy loftowo-industrialny, wiem, że nie wszystkim ten styl odpowiada, ale zawsze wybieram knajpy pod siebie, zaś koleżanka uznała, że mają rewelacyjny sufit i też jej się spodobało. Ona lubi drewniane motywy. Było jedno i drugie, dla mnie żeliwo i cegła.
    Zjadłam tego dnia 1 pączek. Po co więcej?

Restauracja "nóż" podpisała się na pączku.

Wczoraj Pikpok Kowalski znowu popełnił samobójstwo. Nie wiem o czym ten chomik myśli i dlaczego najpierw robi, a potem myśli i co się dzieje w jego główce kiedy postanawia sprawdzić czy aby nie jest lotopałanką...
    Mąż otworzył klatkę, ja w tym czasie siedziałam przy stole i jadłam kolację. Odłożył wieko na kanapę, dokładnie w tym momencie widzę jak chomik wyskakuje na 30 cm w górę jak popcorn i leci na podłogę. Trzepnął o panele zdrowo i wydarł się z bólu niemiłosiernie, generalnie znowu obserwowaliśmy agonię, tym razem bolesną, bo w spazmach. Już odruchowo chyba z ust męża wydobyła się modlitwa, a kilka sekund później chomik stanął na łapach jakby nigdy nic się nie stało.
    Byliśmy świadkami kolejnego cudu, sądzę, że Bóg to już się za głowę łapie... Istnieje coś takiego jak miniaturowy spadochron? Może w sieci Lego coś znajdę... Kolacji już nie dojadłam, za dużo emocji.
    Stefan jest mądrzejszy, miewa też hard core'owe pomysły, ale nie aż tak...

Botaniczna strona domu ma się świetnie, rośliny czują wiosnę każdą komórką, ich zieleń jakby rozjaśniała, planuję na za niedługo przesadzanie.
    Pstryknęłam kilka z najciekawszych gatunków, niedługo też będę wybudzać ze snu kaktusy. Ciekawe jak szybko odbiją i czy któryś zakwitnie. Brakuje mi tarasu zimowego jaki mieliśmy w Szwajcarii. Jest przez to o wiele trudniej z zimowaniem. Nie mogę ich wystawić na najlepszą temperaturę, (wtedy wiosna w kwiatach byłaby murowana). Na tym naszym balkoniku szerokości dwóch stópek obok siebie, zimowanie jest bardzo trudne, bo deszcz zalewałby doniczki. Dlatego nie wiem czy moja fioletowa piękność – rozwar wielokwiatowy – po prostu tam nie zgniła. (Niby ją osłoniłam, ale niewiele to dało.) Zobaczymy za niedługi już czas.

Epipremnum i Dzbanecznik.

Aglaonema

Bananowiec.

Kroton i Kawa.

Begonia koralowa.

Aloe vera.

Regał na całą ścianę powoli rośnie. Mamy już szafkę pod terrarium paliki sięgają już sufitu, doszły dwie półki, będzie gdzie ustawiać kwiaty i realizować się w tym hobby. Planuję poszerzyć zbiór owadożernych.
    Tymczasem mamy na razie gołe drewno. Trzeba jeszcze zaimpregnować (ochrona przed nawilżaczem jest konieczna), no i zabrać się za budowę całej reszty konstrukcji.

Szafka z terrarium Stefana, reszta na razie celowo niewidoczna, bo bajzel i narzędzia leżą.

U Stefana planujemy remont, wymianę ściółki i ogólne przemeblowanie.