Kopalnia Soli "KŁODAWA" S.A. – mały wypad pod ziemię.

Najgłębsza na świecie podziemna trasa turystyczna na poziomie 600 metrów pod ziemią, a do niej zjazd klatką w prawdziwym szybie górniczym z prędkością 6 m/s. Co ciekawsze, kopalnia cały czas jest czynna i w tym samym czasie kiedy my zwiedzamy, górnicy wykonują swoją pracę.
    Zwiedzanie trwa 2,5 godziny szlakiem pośród pokładów unikatowej soli różowej. Jest to największa i najgłębsza kopalnia soli w Polsce. To właśnie tutaj wydobywa się najczystszą białą sól kamienną na całym świecie, oraz unikatową różową.
    Nie ma jak oddychanie aromatem naturalnej, kamiennej soli.

To moja druga podróż szybem kopalnianym, do tej pory zobaczyłam i przeżyłam spacer po korytarzach Wieliczki, oraz kopalni węgla Guido.
    Wieliczka jest bardziej artystyczną trasą wycieczkową, walory soli zostały użyte to rzeźby, a romantyczne oświetlenie przydawało temu klimat. Guido zaś było intrygującą i brudną trasą oraz doświadczeniem pracującej maszyny, co wspominam jako nietuzinkowość przygody.
    Kłodawa okazała się połączeniem jednego i drugiego. Dostaliśmy kaski i ruszyliśmy razem z pracownikami do głębokiego korytarza naszej wędrówki.
    (Nadmienię tylko, że solnych rzeźb nie fotografowałam.)

W oczekiwaniu na windę.

Cały zjazd windą:

Pierwszym przystankiem była kapliczka Św. Kingi. Tutaj przedstawiono nam niezwykły fenomen bardzo rzadkiego występowania niebieskiej soli. Cały posążek Kingi ozdobiony jest właśnie tym rarytasem, to nie jest efekt oświetlenia.
    Sylwin to minerał, który tworzy sześcienne i ośmiościenne kryształy. Minerał ten występuje w kilku miejscach na świecie, m.in. w Polsce (Kłodawa i Inowrocław). Ten nietypowy rodzaj soli jest prawdziwą perełką.

Posążek z lewej strony. Niebieski płaszcz i kaptur.

Swoją opowieść pan przewodnik zaczął od neutralnego "tak powiedzieli nam geolodzy, a my przekazujemy to co powiedzieli" – piękna interpretacja historii zgodnej z ewolucjonistyczną nauką, słowem, nie traktujmy tego na poważnie, bo nauka o powstaniu świata, zaprzecza sama sobie.
    Słuchając o powstaniu złóż, delektowałam się wagonikami. Takie tunelowe hobby.

Kiedy słyszymy w wiadomościach komentarze o śmierci górników, mowa jest o tąpnięciach, różnych składowych naturalnych przyczyn itd. Tu dowiedzieliśmy się, że nie jest to zgodne z prawdą, że to zawsze jest błąd człowieka i rutyna, która potrafi pociągnąć za sobą niebezpieczeństwo.

Spacerek:

Ciekawostka: chociaż poniższe zdjęcie niby niczego nie przedstawia, zdradzę Wam, że to oryginalny korytarz górniczy. Szlak turystyczny jest ładnie oświetlony, zaś korytarze pracownicze wyglądają już nieco inaczej, tutaj każdy pracownik ma przy sobie mocną latarkę i bez obawy przemierza takie spektakularne ciemnice.
    Obecnie prace górnicze prowadzi się na głębokości 750 m.

A tu ogłoszono strefę lizania:

Sól nie przenosi zarazków, na specjalne zezwolenie mogliśmy przez resztę drogi do woli lizać wszystkie ściany.

Okazało się też, że w jednym z korytarzy zalągł im się Dracula. Nazwali jedną z komnat "Grotą Drakuli" (przez "k"), w razie czego tym korytarzem poszły jako pierwsze dzieci, potem kobiety jako drugie, a panom wytłumaczono dokładnie przebieg ewakuacji, bo wiadomo, że to słabsza i bardziej strachliwa płeć. Mięso armatnie poszło dziarsko do przodu, a ja dokumentowałam cały materiał. Niezbyt apetyczny, dlatego nie pokażę, dalszą już podróż odbywaliśmy w ciszy bez entuzjastycznych powrzaskiwań dzieci. Przydatny lokator.

Korytarz prowadzący do Draculi.
Straszna psychodela z tym oświetleniem. Przewodnikowi też się nie podobało, uważał, że naturalne światło byłoby lepszym rozwiązaniem ze względu na ładne odcienie solnych ścian.

Kompan Draculi. Pilnował otwartej trumny.

Podobały mi się liczne okna i "balkony" z widokiem na ogromne korytarze. Były i jeszcze większe, ale jak to zmieścić w obiektywie? Korytarze pięknie błyszczały delikatnym odcieniem różu. Ściany oczywiście wylizywane na każdym przystanku i co ciekawsze, wcale tego dnia nie chciało mi się bardziej pić.

Tutaj bardzo ciekawy moment, detonacja. Odbywa się podczas zmiany, kiedy pierwsza jest już na górze. Wtedy wysadza się pewną część, potem włącza się wentylacja, a następnie schodzi na dół druga zmiana.
    Wybuch jest zawsze zwiastunem powodzenia, że górnicy wyszli na powierzchnię i praca może iść dalej. Zresztą wszystko ładnie pan przewodnik wyjaśnił w filmiku:

Najwyższe korytarze, których ściany mają po 15 metrów, wspaniale rozprowadzają głos i nie potrzeba nagłośnienia. Oczywiście wykorzystano to, przy okazji pobijając w 2007 roku rekord Guinnessa w kategorii najniżej odbywającego się koncertu muzycznego na świecie. Tego rekordu z przyczyn technicznych nie da się pobić. Jak coś robić to najlepiej tutaj. Pomyślałam o najniżej na świecie wykonanym treningu...

Na tej scenie pobito rekord.
A wiecie, że kawa pod ziemią smakuje równie rewelacyjnie co tysiące m. n.p.m.?

Oczywiście poza lizaniem ścian, u mnie największą furorę robiły maszyny. Im większa tym fajniejsza.

Gródki soli można było brać.

A już na powierzchni, każdy dostał po kilogramie lub dwóch, soli spożywczej z niniejszej kopalni.

Kopalnia ma koncesję na jeszcze 30 lat działania. W tym czasie można również zwiedzać, lecz tylko w dniach pracy górników. Trasa turystyczna jest zamknięta w weekendy.
    Wypytaliśmy przewodnika, co zdarzy się potem, czy kopalnia podzieli los większości takich miejsc i stanie się obiektem tylko turystycznym? Dowiedzieliśmy się, że inwestorów jest już mnóstwo i najprawdopodobniej w korytarzach będą składowane odpadki.

Zachęceni przez znajomego, mieliśmy w zamiarze odwiedzenie starego rynku w Kłodawie. Podjechaliśmy samochodem. Byliśmy pod takim wrażeniem, że zakręciliśmy kółko i pojechaliśmy w inne, ciekawsze miejsce, tą lśniącą w słońcu trasą, która była bardziej godna zrobienia zdjęcia niż ów rynek.
    Prosto w objęcia wiatru i spokoju.