O co chodzi z drugą śmiercią, zagrzewanie żołnierzy i czym w zasadzie odróżnia się chrześcijaństwo? – apokaliptyczne tipy c.d.

Minęło wiele dni od czasu kiedy kontynuowałam z potrzeby wewnętrznej, swoje prywatne studium Księgi Objawienia. Chcę ją zrozumieć i krok po kroku poszukuję odpowiedzi na wiele pytań.
    Czego już zdołałam się nauczyć ogólnie z Pisma? Jeśli urodziłeś się raz, umrzesz dwa razy; ALE jeśli urodziłeś się dwukrotnie, umrzesz tylko raz.
    Co to znaczy "dwukrotnie? Pierwsze narodziny są z matki, a drugie z góry, z Ojca (nawrócenie), tzw. "narodzenie się na nowo". Tych, którzy nie narodzili się na nowo, czeka to, co Księga Objawienia nazywa właśnie "drugą śmiercią".
    Lecz jeśli oprócz narodzin fizycznych przeżyjesz także narodziny duchowe – umrzesz tylko raz. Jak wszyscy ludzie od czasów Adama, naśladowcy Chrystusa również umierają, ale nie doświadczą drugiej śmierci, czyli wiecznego oddzielenia od Boga.

Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować tysiąc lat.

– Księga Objawienia 20:6

Żeby zrozumieć kwestię drugiej śmierci, trzeba najpierw przyjąć, że nastąpi fizyczne zmartwychwstanie. Wtedy możliwość drugiej śmierci nabiera sensu, bo przecież żeby ponownie umrzeć, trzeba ponownie żyć.
    Zatem → w Chwili powrotu Chrystusa na ziemię wszyscy ludzie, bez względu na wiarę czy też to, jacy byli (dobrzy czy źli), absolutnie wszyscy – ożyją.
    A co zrobić, żeby drugi raz nie umrzeć? Właściwie odpowiedź została podana już we wstępie.

Dola chrześcijanina nie jest łatwa, nie wystarczy po prostu ochrzcić się i żyć sobie spokojnie. Księga Objawienia przypomina nam, że niosąc światu przesłanie o Bogu, możemy spodziewać się przeciwności i ucisku. Ucisk to sprzeciw ze strony świata i jest on rezultatem naszego udziału w Królestwie. To trochę tak jakbyśmy nie pasowali do otoczenia i ono chce nas wykluczyć.
    Księga Objawienia ma za zadanie rozniecić nadzieję – mimo wszystko – wzbudzić odwagę, wezwać do lojalności, wierności i wytrwałości. W tych czasach to nierzadko heroizm, choć w naszym kraju może to oznaczać tylko ogólną nieakceptację, hejt. Wydaje się że to nic strasznego, ale trzeba spojrzeć na inne kraje, gdzie głoszenie Chrystusa gasi się zgodnym z prawem - linczem (słownikowo kończącym się śmiercią).
    I teraz warto się zastanowić, bo jeżeli myślisz, że nie warto się tak poświęcać dla wiary, to czy niewierzący mieliby po co walczyć, jeżeli mielibyśmy zakładać, że Chrystus jest fikcją jak wielu ateistów zakłada? Czy faktycznie miałby sens zbrojny atak na chrześcijan, gdyby Bóg był wymyślony? A jednak to robią. Myślę, że gołym okiem widać powagę sprawy.
    Dlaczego księga ta przestrzega aby nie ustać, nie zaprzeć się wiary, trzymać się mocno i pozostać wiernym? Bo świat miesza w głowie. Dziś to zwykły hejt, a jutro możesz stanąć na końcu lufy karabinu. Księga Objawienia jest ostrzeżeniem, ale jest również słowem zagrzewającym żołnierzy Pana.

Już od ogrodu Eden szatan jest zabójcą. Jego specjalnością jest zwodzenie. Osiąga swoje cele nadając kłamstwu pozory prawdy, a złu pozory dobra. Dlatego w tej księdze Jan ostrzega byśmy nie przyjmowali bezkrytycznie wszystkiego, co słyszymy (nawet w Kościele). Trzeba uważnie nasłuchiwać syczenia węża...
    Diabeł nigdy nikomu nie dałby eliksiru z etykietą "trucizna", bo wtedy nikt go nie wypije. Jego przebiegłość polega na tym, że wsypuje szczyptę strychniny do wysokiej szklanki z zimnym, odświeżającym piwem i zapewnia, że to ci nie zaszkodzi. Powie tak samo jak Ewie: "Na pewno nie umrzecie(...), otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło".
    Szatan przychodzi w różnych przebraniach i każde jest atrakcyjne. Nigdy nie ukaże się z rogami i widłami w ręce. Będzie wyglądał tak, by wydać się pięknym swej kolejnej ofierze.
    W pismach Jana możemy przeczytać, że dotyka on takich dziedzin jak polityka, kaznodziejstwo i zasady. Kiedy wkracza szatan, polityka schodzi na psy, kaznodziejstwo zaczyna błądzić, a wszelkie zasady upadają. (Brzmi znajomo?)
    Jeśli w mroku nocy sposób myślenia tego świata wyda nam się atrakcyjny, włączmy światło i rozejrzyjmy się wokół. Świat może zarzucać nam "wiktoriańską moralność" i wyśmiewać się, że trwamy przy prawdach absolutnych, podczas gdy intelektualiści odrzucili je już dawno temu.

W jaki sposób można odróżnić chrześcijan od ludzi tego świata? Nie po jakichś elektronicznych wynalazkach, lecz po tym, że myślą inaczej. Chrześcijanie są "myśli Chrystusowej". Idą do świata nie po to aby im służono, ale aby służyć – i ta idea jest przeciwna sposobowi myślenia świata.

Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa.

– I List do Koryntian 2:16

Każda forma chrześcijaństwa, która będzie stawiać niskie wymagania (praktyki religijne, odpusty, co tylko sobie wybierzesz), zyska aprobatę zwodziciela. On nie chce wytyczać jasnych granic. Woli, aby wszystko brzmiało rozsądnie i było bardziej eklektyczne.
    Blady, łagodny Galilejczyk wzbudza mniejszy niepokój niż Chrystus, którego opisuje Księga Objawienia, a chrześcijanie naznaczeni są niezłomnością i ta właśnie cecha pieczętuje ich przyszłość.

Ważnym czynnikiem odróżniającym chrześcijaństwo od wszystkich systemów religijnych istniejących na świecie jest poselstwo przebaczania, zawarte w postawie ofiarnej Bożej miłości. Nie można być uczniem Jezusa, jeśli nosi się w sercu nieprzebaczenie. Żaden człowiek bez odpuszczania przewinień ludziom, nie może nazywać siebie chrześcijaninem. Jeśli ktoś sam siebie określa mianem chrześcijanina (z uwagi na intelektualnie akceptowalną doktrynę), lecz trwale odmawia drugiemu przebaczenia, to w istocie nie jest uczniem Jezusa, a jego "chrześcijaństwo" jest jedynie zwodniczą fasadą imitującą prawdziwe uczniostwo.