Posiadłość w Mosznej – część 2: "Śmierć"

Orzeczenie o tym, że dziś będę pisać o śmierci, staje się przewrotne w obliczu tego, co przedstawiam, bowiem jest na zdjęciach mnóstwo życia. Na zgliszczach tego co zbudował człowiek, zawsze natura prężnie zapanowuje. Nawet na grobie mech pięknie muśnie malachitową barwą ten zimny kamień.
    Trudno skojarzyć coś ze śmiercią kiedy wokół tak bujna zieleń, a w powietrzu roznosi się słodki zapach kwiatów. Śmierć nie kojarzy się również ze śpiewem ptaków, ani melodią przeplatającą się między gałęziami drzew, ledwie docierała do nas swą muzyką, kiedy usiedliśmy na ławce na wysepce połączonej z brzegiem ozdobnym mostem. Kłóciła się o każdą nutę z wiatrem.
    Gdzie tu mowa o śmierci kiedy sam Bóg beztrosko podpowiada jakie miano noszą spotkane zwierzęta? Człowieku, sam żeś je nazwał... a nie, zaraz, mnie przy tym nie było – i myślę sobie dalej – a cóż to za pierzasty koleżka? Wnet pojawia się w głowie odpowiedź, niby to randomowo, ale wiem doskonale, że jeśli nie pochodzi się z tego świata, to odpowiedzi też nie pochodzą z tego świata. Ten świat podpowiada jedynie jak nieść śmierć – nieważne jaki to ptak, wieś strzelbę, dobrze wyceluj, będziesz miał śliczne trofeum. Wachlarzem z piór się ochłodzisz.

Hubert Gustaw Wiktor von Tiele-Winckler miał dwie żony, jedną przeżył, druga przeżyła jego samego. Obie wywodziły się z arystokratycznych, bogatych rodzin, a przedsiębiorczy małżonek powiększał te majątki wielokrotnie.
    Życie w dostatku, a życiem takim kieruje pragmatyzm. Śmierć zaś wieńczy całe mile czasu w upływającym szczęściu, a w pamięci pozostaje blask uroków bogatego stylu. Czy to wystarczy?

Oglądając często portrety księciów, baronów itp., spoglądam z litością na te pasztety i tak się zastanawiam: będąc młodą kobietą, rodzice aranżują mariaż, a potem wychodzisz za takiego kabanosa i z powinności rodzisz mu dzieci wynikiem aktu z zamkniętymi oczami. Może właśnie dlatego najczęściej małżonkowie w zamkach mają osobne sypialnie.
    Nie nadawałabym się do arystokracji. Może dlatego właśnie nie jestem bogata, bo w gruncie rzeczy nie jest trudno wyrwać obleśnego biznesmena. Kieruję się sercem, dlatego nie mieszkam nieszczęśliwie w penthous'ie, a szczęśliwie w bloku.

Dzięcioł czarny.

Zamieszkuje pas tajgi i lasów mieszanych całej Eurazji.
Żyją około 14 lat, jednak często stają się ofiarą sokołów, jastrzębi i puchaczy.
Ptak określany jest "lekarzem lasu", ponieważ wyżera z pni insekty. Nie jest to prawda.
Dzięcioły czyniąc uszkodzenia, obniżają żywotność drzew.

Waleska, żona Huberta podobno miała powodzenie na poziomie legendarnym. Ta piękna kobieta wydała hrabiemu na świat ośmioro dzieci i tak Waleska pożegnała się z urodą, gdyż ta szybko zwiędła z powodu nieustannych ciąż.
    Zaczęła chorować, popadać w nieszczęście, innymi słowy jej życie zamieniło się w ruinę. Zmarła wcześnie, mając 50 lat.
Hubert niedaleko patrząc w przyszłość, ożenił się ponownie. Umarł w urokliwej miejscowości Partenkirchen. Swój pierwszy grób miał w Miechowicach, drugi zaś otrzymał po przeniesieniu do Mosznej.

Kowalik.

Zamieszkuje Eurazję oraz północno-zachodnią Afrykę.
W lecie żywi się owadami, pajęczakami i bezkręgowcami, (w czasie lęgu przerzuca się na motyle). Zaś zimą przechodzi na ziarna dębu, buka, grabu i leszczyny.

Pustułka.
Inaczej średniej wielkości sokół.

Park jest wart uwagi, cały czas prezentuję go na zdjęciach. XIX-wieczne kanały wodne w stylu holenderskim i francuskim, oraz stawy pięknie odbijające zieleń jak w lustrze.
    To miejsce słynie z azalii i rododendronów, które bujnie kwitną w okresie wiosennym. Jest to park krajobrazowy, nie wiadomo gdzie i czy się kończy, bo płynnie przechodzi w lasy, łąki i pola, które także urzekają swym naturalnym wdziękiem.
    Po wschodniej stronie alei lipowej znajduje się staw z piękną wysepką nazywaną wyspą miłości i to właśnie na niej zostało zrobione to nagranie.

A skąd taka śmieszna nazwa wsi? Moszna... na pewno zastanawialiście się już nad tym. Po niemiecku to było Moschen. Otóż nazwa oznacza dosłownie to o czym myślimy... worek lub torbę, ale nie chodzi o TĘ torbę, czyli worek mosznowy u faceta, a taki w znaczeniu topograficznym, czyli moszna jako wgłębienie dolinne.

Bogaty czy biedny i tak każdy trafi w to samo miejsce.

CIĄG DALSZY ⏩ "Kawa"