Nie lubię słowa "dieta". Wolę "styl odżywiania organizmu".

Byłam jeszcze dwudziestolatką gdy z silnymi bólami brzucha i wzdęciami trafiłam do lekarza na leczenie farmakologiczne.
    Badania skusiły lekarza do zrzucenia winy na stres... a tak naprawdę cierpiałam na zachwianie równowagi w układzie pokarmowym, straciłam też odporność organizmu, do tego przypałętała się nadwrażliwość jelita - to jest dysbioza. Zaburzenia pokarmowe przyszły później na dobitkę.
    Zaczęłam szukać pomocy od innej strony. Przede wszystkim zapałałam wielką chęcią nauki o medycynie odżywiania i mam wrażenie, że to właśnie hobby uratowało mi zdrowie. Nie studiowałam, ale pod okiem doświadczonych, poszerzałam i wciąż uaktualniałam swoją wiedzę. I zrozumiałam, że mój jadłospis nadawał się do wywoływania większości chorób, zwłaszcza układu pokarmowego.

Zaczęłam z ciekawością spoglądać w stronę ludzi starożytnych. Zainteresowało mnie co jadano tysiące lat wstecz, w czasach kiedy cieszono się długowiecznością. Różne kultury na całym świecie łączyło spożywanie naturalnych pokarmów obfitujących w składniki odżywcze, enzmy i mikroorganizmy. Nie było przetworzonego jedzenia, a i mięso, które jedli, było pełnowartościowe.
    W tym samym czasie miałam taki dość ciężki okres odchodzenia od religii katolickiej, czytałam wtedy po raz pierwszy w życiu Pismo Święte, całe od deski do deski. Po raz pierwszy tak zawzięcie. Odkryłam, że tam jest podane gotowe menu dla człowieka. Ale jeszcze wtedy nie zaczęłam tego stosować.  Trzymałam się raczej zasad tych dietetyków, od których czerpałam wiedzę.

Trafiłam parę razy na ciekawy materiał mówiący o martwych glebach. Współczesna ziemia pod rolę, jest pozbawiona substancji odżywczych, ponieważ są wyjałowione przez pestycydy.
    Homeostatyczne organizmy glebowe - taką nazwę noszą przyjazne mikroby zabijane przez pestycydy i herbicydy, fungicydy i sztuczne nawozy. One giną również w wyniku pasteryzacji, kiedy niszczymy wszelkie bakterie, także te dobre, które pozwalają człowiekowi cieszyć się dobrym zdrowiem. A niepełnowartościowa gleba prowadzi do braków w organizmie, stąd te wszystkie niedobory i wynikająca z tego potrzeba suplementacji.

Wracając jeszcze na chwilę do Biblii, nie ma takiego miejsca, gdzie byłoby napisane, żeby żreć cały dzień na okrągło od samego rana. Menu to jedno, ale sposób pobierania pokarmu, czyli to ile i jak często jemy, ma ogromne znaczenie.
    Wyobraźcie sobie, że gdy pierwszy raz skupiłam się na fragmencie o tym jak Bóg karmił swój lud na pustyni, byłam zbulwersowana, że JAK TO?! TYLKO DWA POSIŁKI? PRZEZ CAŁY DZIEŃ?! A teraz sama tak jadam i jestem zdrowa, waga również się ustabilizowała. (Nie wspominałam, że po dwudziestym roku życia zaczęłam tyć.) W Biblii są dwa takie miejsca, gdzie Bóg osobiście kogoś karmi właśnie dwa razy dziennie.
    Większość problemów zdarza się kiedy organizm zwyczajnie nie nadąża trawić. Jest zapchany i w pewnym momencie staje się ubitą beką z problemami gastrycznymi.

Nie ma takiego przykazania Bożego, ani w Prawie Mojżeszowym, ani w całym Piśmie Świętym, które nie opierałoby się na naukowym rozumieniu fundamentalnych praw. Boże prawa działają i są tak samo niezawodne jak prawo grawitacji.

Stwórca wymyślił nas i wymyślił do tego przepis na nasze prawidłowe funkcjonowanie. Zainteresowałam się tym jakie jedzenie jest zawarte w zasadach właściwego odżywania wg Biblii, a jakie jest nie do przyjęcia i porównałam to z nauką.
    Historia dowodzi, że najzdrowszymi ludami na świecie były prymitywne plemiona. Tam nie umierano na choroby spowodowane niewłaściwym odżywianiem, oni jedli zdrowo i byli aktywni fizycznie. Jedli przede wszystkim dziczyznę, świeże ryby i owoce lasu i ogólną różnorodność roślinną. (Wszystko zależnie od miejsca zamieszkania).
    Aktualnie często spełniamy zachcianki podniebienia, a nasza populacja robi się nieruchawa, otyła i coraz częściej chora.

Wśród wszystkich pierwotnych grup etnicznych badanych przez antropologów i historyków żywienia jest jeden wyjątkowy naród. Unikał on spożywania mięsa padlinożerców, żywił się pokarmami bogatymi w substancje odżywcze i utrzymywał styl życia, który chronił go od chorób i epidemii.
    Byli zdrowsi niż otaczające ich narody. Cóż to za lud?
        W książce pt. "Sztuka zdrowego życia" napisanej przez Doktora Peter'a Rothschild'a znajdujemy taki fragment:

Istnieje bogaty historyczny materiał dowodowy świadczący o tym, iż przeciętny Izraelita do końca minionego stulecia (chodziło wtedy o XIX wiek) żył znacznie dłużej niż zwykły "goj". Należy jednak pokreślić, że chodzi o czasy sięgające końca poprzedniego wieku, ponieważ wtedy większość Żydów zasadniczo stosowała Boże prawo.

Poznawszy Pismo Święte mogę śmiało powiedzieć, że wykracza ono daleko poza kwestie duchowe. Ono obejmuje każdą dziedzinę życia, także dietę, higienę i zasady moralne.
    Wielu też błędnie traktowało pojęcie biblijnej diety jako jarskiej. Nie należy zapominać o tym, że człowiek został ze swego jarskiego ogródka wygnany, bo napaprał w swoim życiu. I co się wydarzyło potem? Bóg zmienił zasady odżywiania człowieka, by przystosować go do warunków i stylu życia poza ogródkiem. Co się zmieniło za płotem?
    Człowiek zaczął fizycznie pracować i szybko spalać swoje siły. Aby dawać radę, zaczęli potrzebować większej ilości białek. Odpowiednie znajdowały się w mięsie. W Biblii jest podana pełna lista gatunków zwierząt, które wolno nam jeść i tych, których nie wolno, bo mogą nam na dłuższą metę zaszkodzić.
    Przykład stworzeń, których mamy nie jeść: można je nazwać padlinożercami albo kubłami na śmieci, czyli wszelcy zbieracze wszystkiego. Ze względu na prymitywny układ pokarmowy tychże zwierząt, stanowią one jedynie baryłki nieczystości, które przy regularnym spożywaniu przez nas, mogą przyczynić się do powstawania różnych schorzeń w naszych ciałach.
    Śmietniki mórz to np. krewetki czy homary. Pracując w sklepie zoologicznym, obserwuję czym żywią się nasze krewetki. Padliną, resztkami zepsutego zjedzenia, którego nie złapał wcześniej filtr, nie pogardzą też odchodami rybek... to są czyściciele dna. Na lądzie podobnie wieprzowina która przyczynia się do chorób krwi (zanieczyszcza ją), do kłopotów z żołądkiem, nierzadko też powoduje egzemę itp.

My nie żyjemy już w Ogrodzie Eden, dlatego potrzebujemy białek zwierzęcych. Ale dobrych białek.

Aktualnie prowadzi się dalsze badania pośród plemion niedotkniętych cywilizacją. Nie wykazano pośród nich występowania chorób naczyniowo-sercowych ani raka. Wśród mieszkańców Kitawy (2300 osób) bardzo rzadko trafiały się osoby, które dożywając sędziwego wieku, cierpiały na jakiekolwiek dolegliwości. Ci ludzie prowadzą aktywny tryb życia i odżywiają się stosownie do swoich potrzeb, zachowując siły i zdrowie do końca, tj. około 80-90 lat średnio.

Dr. Weston Price, stomatolog z Harvardu uważał, że stan zębów świadczy o zdrowiu człowieka. Pewnego razu rzucił swoją posadkę i ruszył w ekspedycję naukową po pięciu kontynentach aby przez 6 lat obserwować ludy pierwotne. Czy myślicie, że mieli tam pasty do zębów, że czyścili uzębienie nitką dentystyczną, itd?
    Price badał mieszkańców zagubionych szwajcarskich wiosek, gaelickie osady z Hebrydów Zewnętrznych, Inuitów, Eskimosów z Kadany i Alaski, Indian Ameryki Północnej, wyspiarzy Melanezji i Polinezji, plemiona afrykańskie, Aborygenów, Maorysów oraz Indian południowoamerykańskich.
    Ci ludzie mieli wyjątkowo piękne i zdrowe zęby oraz silne organizmy odporne na choroby. Co więcej:

• Odizolowane grupy w maleńkich szwajcarskich enklawach, były zależne od wytwarzanych przez siebie samych, naturalnych produktów. Byli odporni na próchnicę. Dziś po zastąpieniu tych pokarmów współczesną żywnością, stracili tę odporność.
• Herydy Zewnętrzne. Wzrost Szkotów obniżył się o 10 cm w ciągu 50-ciu lat. Dostarczono im rafinowaną żywność i pokarmy puszkowane. Naturalna odporność na próchnicę również przestała istnieć.
• Na Alasce nie występował ani jeden przypadek artretyzmu, dopóki nie doszło do kontaktu ze współczesną żywnością. To samo w kwestii próchnicy.

Ludzkość uważa pogarszający się stan zdrowia za normalny objaw starzenia się człowieka. Tymczasem wielu niedomaga już za młodu...
    Dr. Everett Koop (lekarz armii USA) utrzymywał, iż 2/3 Amerykanów cierpi na śmiertelne choroby z powodu złych nawyków żywieniowych.
    Naukowcy gromadzą coraz więcej dowodów na to, jak ważne dla zdrowia całego organizmu są jelita. Połowa komórek nerwowych mieści się w jelitach. Nasza zdolność odczuwania i wyrażania emocji w dużej mierze zależy od trzewi.
    Większość ludzi uważa, że za nasz stan emocjonalny odpowiada mózg. To jednak nie do końca prawda. Nasz układ pokarmowy jest bardziej odpowiedzialny za stan naszej psychiki i samopoczucia, niż to sobie wyobrażamy. Czy nie zastanawiałeś się nigdy, dlaczego ma się wrażenie, że wszystko wywraca się w brzuchu przed wejściem na scenę, tudzież przed rozmową kwalifikacyjną? Albo te "motyle w brzuchu" gdy jesteśmy zakochani.
    W ten sposób wyjaśnia się dlaczego autor romantycznej Pieśni nad Pieśniami pisze: "...a moje jelita zadrżały dla niego..."

To jeszcze nie koniec ciekawostek. W hobby, w tym, na co poświęca się bardzo dużo czasu, wysłuchuje mnóstwo wykładów i czyta wiele prac, można dosłownie popłynąć.
    I mam chęć popłynąć także i tutaj, wynotowując dla Was co ciekawsze kwestie. Opowiedzieć jak dalece zabrnęłam w to morze i co na sam koniec stało się moją konkluzją, motorem napędowym do tego, by cieszyć się zdrowiem w najlepszym dla siebie stylu. Czy pociągnę za sobą naśladowców? Przede wszystkim zależy mi na naświetleniu pewnych współczesnych problemów i na tym, by czytelnik sam dla siebie wyciągnął wnioski.

Ciąg dalszy⏩ "O zdrowiu"