Tajemniczy pałac.

Ten pałac wypatrzyliśmy z drogi powrotnej do domu, widać było wysokie kolumny w środku lasku. Przy trasie dosyć często spotyka się nieukończone wielkie obiekty, które miały zostać hotelami albo balowymi restauracjami, ale te ruiny po bliższym zbadaniu, wcale mi na takie nie wyglądały. Przede wszystkim sprawiały wrażenie znacznie starszych. Oczywiście możemy się mylić...
    Niewątpliwie jest to pałac. Ale jak dalece posunięty w latach, tego nie wiem. Nie znalazłam żadnego zapisu na ten temat, ani jakiejkolwiek informacji o właścicielu. Jedno jest pewne, warto było się tu zatrzymać, budynek jest bardzo duży i penetrowanie go sprawiło mi dużo przyjemności.

Chociaż nieznane są nam losy mieszkańców, można snuć teorie, że życie w takim miejscu miało wiele walorów. Dookoła cisza jak makiem zasiał. Las dostatecznie wygłusza odgłosy i tak mało uczęszczanej ulicy. Prócz niej, nie ma tu dosłownie niczego co by można nazwać uciążliwym. Same bezkresne pola...
    Za pałacem mały stawik, obecnie wylęgarnia komarów. Musiało tu być kiedyś pięknie, las bardziej okiełznany, może jakiś ogród i na pewno łatwy dostęp do wody. Obecnie brzegi są mocno zachaszczone.
    Rosną tam też ogromne drzewa będące pomnikami przyrody.

Największe drzewo, pomnik przyrody.

Zawsze chętnie poszukuję takich miejsc. Każde takie ruiny to wielka księga tajemnic. Znalezienie takich, to początek przygody. Później poszukuję wiedzy odnośnie obiektu. Nie zawsze jednak to się udaje...
    Fotografia urbex'owa to sztuka wydobywania z ruin zarówno czegoś pozytywnego jak i trochę mrocznego, coś jak tajemnica rodem z baśni.
    Każdy taki budynek ma potencjał, dla mnie to nie jest nigdy rudera. Niestety lumpiarze zamieniają je często w meliny, dlatego przede wszystkim najlepiej jest wszędy milczeć o lokalizacji.

Musiało tu kiedyś być naprawdę pięknie. Będę to miło wspominać.