Na łące.

Mazury całe są piękne. Jest jednak taki dom, do którego przyjeżdżam jakbym odwiedzała rodzinę. Oficjalnie to już przyznałam i to nie jest przez serdeczność jaką tam zastaję. Każdy pan domu oferujący noclegi, jest serdeczny, to wymóg tej branży. Tam po prostu czuję się jak u siebie, nie wiem czy w ogóle są stawiane jakieś granice, może ja ich po prostu nie wyczuwam. Pierwszy raz pojawiłam się tam jako chyba nastolatka... nie jestem pewna, a może miałam już skończone dwadzieścia...; od tamtej pory kiedy troszkę bardziej zatęsknię, choćby skały srały, muszę tam pojechać.
    A za tym domem jest olbrzymia łąka, a jeszcze dalej las. Na łące pasą się konie, z lasu dobiegają wołania jeleni. Wrzesień oczywiście nieodzownie wiąże się z rykowiskiem. Kiedy zapada zmrok, wszystko może się zdarzyć. Nigdy nie wiesz do kogo należą te oczy w oddali, świecące jak latarenki. Tej przygody nigdy się nie bałam. Nigdy nie bałam się nocy.

Widziadła jak najprzedniejsze obrazy na płótnie, lejtmotywy tych artystów, którzy już dawno nie żyją. Teraz tak się nie maluje. Ale takie właśnie pejzaże żyją, mają swój dobry smak i nawet na zdjęciach, które przecież znacznie prościej wykonać, mają w sobie to coś.
    Z odległości proste spojrzenie, wzrok zwierzęcia wbity w ciebie i oczekiwanie. Zrobisz coś, czy nie? Szczęście, które widać. Rozkoszuje się smakiem ostatnich kwiatów w tym sezonie.
    Kiedy patrzysz na taki obraz, czujesz, że nie możesz uczynić ani kroku dalej, bo rozpłynie się jak mgła pod słońcem, równie piękna co delikatna jak życie motyla. Jeszcze nie przekwitł ostatni łubin.

Gdy słońce zachodzi, zwierzyna opuszcza las. Gdy słońce wschodzi, zwierzyna umyka do lasu. Koło natury zatacza swój krąg dzień za dniem. Dźwięczy w uszach cisza, to macierzysta część świata.
    Złotymi literami wypisane na twym sercu – Jesteś Wolny.
Ciepło i spokój otulają mnie zawsze kiedy jestem tutaj. Materia staje się eteryczna. W takim stanie czynnik zła nie ma prawa istnieć. Myśli stają się czyste, a serce zalewa miłość. Człowiek staje się prawdziwie uświęcony, by mógł spotykać się z tym co prawdziwie święte.

Nawoływaliśmy jelenie tak jak to nas uczył pewnej jesieni leśniczy. Efektem tego, podeszły trzy byki. Ciemność roztaczała nad nimi swój czarny kir. W nocnej materii można było polegać jedynie na uszach.
    Jeżeli jeszcze nigdy nie byłeś na rykowisku, a masz ku temu okazję i marzysz, by zobaczyć jelenia, poczekaj do świtu. Dopiero wtedy, nim wycofają się do lasów, będziesz miał szansę ujrzeć rykowisko na własne oczy. Dopiero wtedy gdy przez całą noc nasiąkniesz zapachami łąk i w bezruchu staniesz się częścią tego poletka, ujrzysz z bardzo bliska to, czego pragniesz. Zabawa dla wytrwałych. Wrześniowe poranki potrafią mocno dać w kość.

Opowiadając o tym miejscu, aż trudno było mi uwierzyć, że ono istnieje. Brzmi jak literacka fikcja owiana tajemnicą, po to właśnie, by na łamach słów szukać go niczym kwiatu paproci. A jednak on jest, stoi prawdziwy, a dookoła niego krzewy i kwiaty.
    I pastwisko niedaleko, na którym czas upływa najwolniej i najspokojniej na świecie. Zaś tuż za płotem, ujeżdżalnia dla amatorów kwadratury koła.

Dobre miejsce na odpoczynek. Przyjedź i sam się przekonaj:
⏩Grom, Agroturystyka "Jutrzenka".