Nowe perturbacje, a także zmiany, nowości i plany.

Kolejne perturbacje przed nami, tym razem szlak mnie trafia przez słabą znajomość technicznych niuansów. Otóż od kilku miesięcy pracowałam zgodnie z danym słowem nad albumem-przewodnikiem z milionem zdjęć, który miał pójść drogą mailową do wydawcy i zostać powołany do życia na prawdziwym papierze. Tego jeszcze nie robiłam, zdecydowanie sam tekst jest o wiele łatwiej wypuścić na wolność.
    Najpierw komputer stwierdził, że moje dzieło jest zbyt wspaniałe i tego nie udźwignie. Skrolowanie stało się niemożliwe gdyż zawieszało cały system. Pogodziłam się z tym i postanowiłam tworzyć raz a dobrze, bez potrzeby poprawek czyli – nie wracając do poprzednich stron – mając nadzieję, że osoba po drugiej stronie, czyli pracownik wydawnictwa, ma potężniejszy komputer i da sobie radę.
    Później okazało się, że żadna skrzynka mailowa nie jest w stanie pomieścić w załączniku tej wspaniałości, a wydawca konsekwentnie życzy sobie otrzymać owe dzieło drogą mailową.
    Następnie zdecydowałam wymienić zdjęcia na mniejszą rozdzielność. Zamierzałam dołączyć postscriptum do wydawnictwa, że zdjęcia posiadam w dużej rozdzielczości i jeżeli zechcą się pod tym wszystkim podstemplować, ja chętnie prześlę oryginalne zdjęcia (choć nie wiem jak, dlatego wymyśliłam, że jak do współpracy dojdzie, to zawiozę im je osobiście na penie).
    Co się dalej okazało, zmiana rozdzielczości spowodowała, że program "musiał" rozszerzyć każde jedno zdjęcie na całą stronę (choć wcale to nie było potrzebne) i wylazły wszystkie piksele. Ma się rozumieć, że takiego badziewia do wydawcy nie wyślę.

No i zdenerwowałam się i wszystko skasowałam.
    ALE i NIEMNIEJ JEDNAK jestem gotowa podjąć kolejną próbę jeśli ktoś mi powie JAK TO CHOLERSTWO ZROBIĆ, ŻEBY BYŁO DOBRZE?

Co jeszcze ciekawego u mnie ostatnio słychać? Relaksuję się podczas dziwnych czynności. Ostatnio się dowiedziałam, że robię same ekstremalne rzeczy. Jeśli więc robienie zdjęć księżycowi w nocy – tylko dlatego, że czatuję na dobry kadr w nocy – jest takie czadowe, to chwalę się efektem tutaj:

Druga atypowa rzecz jaką robię i która ma podobno heroiczny poziom, to jeżdżenie do pracy na rowerze. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że takie zdziwienie to wywoła, podziw i lęk o moje życie.
    Wychodzę z pracy po 20, czasami bliżej 21, jest ciemno, dosyć chłodno. W związku z tym dostałam opinię odważnej i nader wytrzymałej fizycznie. Mało tego, aż dziw, że po drodze nie rozszarpały mnie dziki. Krwiożercze bestie na pewno pragną mojej krwi, to cud, że im ciągle uciekam.
    Drogę do pracy mam naprawdę dobrą, nie mogłam sobie lepszej wymarzyć. To jeden z wielu powodów, dla którego rada jestem, że zmieniłam miejsce pracy, bo do poprzedniego punktu dojazd jednośladem było bardzo niebezpieczny. Za wąska droga, za duży ruch.

A propos, testuję nowy sprzęt. Ubezpieczyłam go na taką kwotę, że jak mi go ukradną, będę mogła kupić sobie 4 takie. Poprzednik był dla mnie za mały. Nie ukrywam, że od dawna już chodził mi po głowie nowy rower, poczyniłam nawet pewne kroki w tej sprawie i rozejrzałam się po rynku, ale kasa gdzieś się ciągle upłynniała... Koleje losu. A to ubezpieczenie, a to coś się zepsuło, a to zęby trzeba zaprowadzić do doktora... i tak się kręci.
    Chyba Bóg już miał dość moich jęków, bo oto niniejszym otrzymałam rower w prezencie od rodziców.

A dlaczego nie gravel? Tak się tu przecież zarzekałam, że teraz musi to być gravel. Ano po pierwsze, jest pieruńsko drogi, po drugie one najczęściej giną (jestem na łódzkiej grupce rowerowej, nie ma miesiąca, żeby jakiś gravel komuś nie zniknął), po trzecie jednak chyba poza długimi dystansami, pokonywanie hopek na Łódzkich Wniesieniach też lubię, a na ostatnie lata tamten rower mnie wyłączył z tego sportu, no i mam MTB i jestem zadowolona.
    Przełożenia mnie satysfakcjonują, amortyzator przyjemny, opony pozwalają ignorować nawet największe błoto, jeździ się łatwo i dynamicznie po wszystkim. Wiadomo, że ma większy opór powietrza, więc na trasach goście na kolarkach nadal będą mnie wyprzedzać, ale komfort jazdy poprawił się na tyle, że w ogóle cieszę się, że mogę teraz o jakiś trasach myśleć.

Pierwsza wyprawa tym rowerem – wjazd na Babią Górę (ja nie żartuję) ⏩link

W pracy doszły mi nowe obowiązki, oprócz sklepu stacjonarnego, został utworzony także wirtualny. Na każdej zmianie pierwsze dwie godziny spędzam w biurze i dodaję ogłoszenia, a także robię wysyłki. Nawet polubiłam to zajęcie.
    Dobry wjazd na rozbudzenie, kawa na biurko i spokojna praca najczęściej w błogiej samotności. Ja chyba zostałam stworzona do pracy w samotności. Zdecydowanie mniej popełniam błędów i działam szybciej.

Jak zrobić dobrą sprzedaż? Uczyń towar atrakcyjniejszym. Zalegał nam chomik syryjski, dosyć dziwny egzemplarz z alergią na trociny. To nieco bardziej skomplikowane ponieważ inne podłoża bywają dużo droższe i ludzie nie chcą wpędzać się w koszty. Trzeba więc było coś szybko wymyślić...
    Kiedy ten chomik był w najgorszym stanie, miał skołtunione futerko na całym ciele. Wyglądał bardzo niedobrze i kichał. A gdy zaczął już zdrowieć na nowym podłożu z celulozy, okazało się, że jest całkiem ładnym egzemplarzem. Miał długą, srebrzystą sierść. W sztucznym świetle wyglądał jak pokryty rtęcią. Pierwszy raz widziałam takiego chomika. Ale kiedy jeszcze był skołtuniony i polepiony, przywodził na myśl meksykańskiego szaleńca...
    Gdy był już w doskonałym stanie, trafił znów na sprzedaż. Oczywiście cały czas był trzymany z daleka od trocin. Z tej okazji, że i tak każde z nas już mówiło na niego Meksykanin, dostał swoje zdjęcie przyklejone na szybkę. Sprzedał się, ma już nowy dom, ponoć jest bardzo kochany i łagodny.

A tymczasem wybraliśmy już kolejną górę do zdobycia w lutym. Zrezygnowaliśmy jednak z Korony Gór Polskich, bo nam się nie chce zdobywać po kolei od najniższych... w ogóle chcemy dać sobie spokój z tymi pagórami poniżej tysiąca. Zniechęcenie po nudnej Ślęży.
    Dlatego bez wznioślejszych tytułów, po prostu planujemy wejść na Wielką Sowę. I tyle. Ciekawe czy uda się zobaczyć muflona.