Ubrania mają być praktyczne.

Ubrania są dla niektórych pasją. Układają modę własną, bądź promują to, co jest aktualnie na topie. Zakładają blogi, pozują w nietuzinkowych zestawieniach, bawią się tym i najczęściej wychodzi to świetnie. Lepiej się to ogląda niż chłodne fotografie większości żurnali.
    I ja cieszę się, że to robią, bo pokazują naturalnych siebie. Nie ma w tym wystudiowanych min, imitowanej urody i syntetycznego uśmiechu. Normalny człowiek z krwi i kości zajmuje się wizażem, prezencją i to jest O.K. Człowiek otrzymał zmysł artystyczny, swoisty gust, by się nim odróżniać i to jest super.

Nie dla każdego jednak jest to ważne, potrzebne i przejmujące czas.
    Dla mnie liczy się funkcjonalność ubrań, a przede wszystkim pogodo-odporność. Ubranie ma ubierać, a nie odwrotnie, ma też chronić ciało. Dlatego u mnie na co dzień nie ma nic takiego, co by można było nazwać seksownym. Żadnych dekoltów, ani głębokich wcięć przy krótkich szortach na lato. Nie interesuje mnie podkreślanie kobiecych walorów, za to interesuje mnie wygoda. Nie uznaję czegoś takiego jak ubiór uszyty, by dobrze wyglądać. Już bardziej interesuje mnie, by dobrze wyglądać nago, ale to już temat łóżkowy raczej. Interesuje mnie ubranie, w którym dobrze się czuję, a nie takie, które ma mnie jedynie zdobić.
    I dzisiaj słówko o zawartości mojej szafy. Technicznie, precyzyjnie i rzeczowo. Zaczynamy od góry.

NA GŁOWĘ

Są to tzw. kominy, które można stosować także na szyję. mam kilka wariantów, cieniutkie na lato i polarowe na zimę. O tych drugich nie muszę opowiadać, jak działa polar, każdy dobrze wie. Ciekawszym wariantem jest materiał, z którego zrobiono te letnie kominy.
    Najpierw słówko o tym jakie są w dotyku: przede wszystkim leciutkie. Prawie nic nie ważący materiał na głowie rozciąga się do wystarczającego rozmiaru, nic nie uciska, świetnie trzyma włosy, nie zsuwa się.
    Materiał jaki został tutaj użyty, posiada właściwości odprowadzające pot. To znaczy, że w tym nie zapocisz się, nie będzie ci leciał strumień potu po twarzy, a włosy nie przetłuszczą się od noszenia takiej opaski, nawet jeśli zakryjesz nią sobie całą głowę w pewien słoneczny, gorący dzień.

Z lewej brązowy to komin-półpolar.

Latem polecam także kapelusz turystyczny. Świetna sprawa gdy świeci ostre słońce. Rondo okrywa zarówno twarz jak i ramiona oraz kark. Do tego prawie nic nie waży.

Maż ma taki sam.

NA SZYJĘ

Wspomniane wyżej kominy można również stosować na szyję, a tymczasem ja tu pokażę taki specjalny pół polarowy komin, który sprawdził mi się w przeróżnych warunkach. Zawierzcie mi, że skoro coś działa w ekstremalnych warunkach, to działa również w zwykłych.

    Komin jest wykonany z dzianiny termoaktywnej, który optymalnie grzeje kiedy jesteśmy w ruchu. Polar utrzymuje ciepłą temperaturę naszego ciała. Nie znam się dokładnie na technologii tego typu materiałów, ale z praktyki mogę powiedzieć, że Kiedy jest zimno i stoję, jest mi ciepło w szyję, a kiedy wykonuję katorżniczy wysiłek (np. wspinam się po górach), nie zapacam się jakoś skrajnie. Jest mi cały czas dobrze i nie mam ochoty go ściągnąć z gorąca. Nie jest też tego typu materiałem, który można po takiej akcji wyciskać, nie zbiera wody.

Komin pół-polar.

NA KORPUS

Zacznę od tego, że odzież termoaktywna to nie jest typowe ubranie. Jest to takie ubranie, które pozwala zachować optymalną temperaturę ciała w zmiennych warunkach atmosferycznych, CZYLI: zarówno w zimno, jak i w gorąco. Jest szybkoschnąca i nie kumuluje wilgoci lecz odprowadza ją na zewnątrz.
    Będąc odzianymi w takie materiały, mamy suche ciało nawet podczas ostrej aktywności fizycznej. Reasumując: ubranie dopasowuje swoje działanie do warunków zewnętrznych – chroni przed zmarznięciem, zaś w gorące dni chroni przed przegrzaniem.

ZIMĄ

W warunkach nie-ekstremalnych po prostu skutecznie zatrzymuje ciepło, nie marzniemy nawet na przystanku autobusowym.
    W warunkach ekstremalnych taka odzież przydaje się zwłaszcza kiedy musimy się zatrzymać i postać trochę dłużej. Np. jest zima, srogi mróz, do tego wieje. Przy intensywnej jeździe na rowerze, kiedy pora już na przerwę, schodzimy z machiny i siadamy zapoceni na ławeczce, żeby zjeść kanapkę. Scenariusz mrożący krew w żyłach, prawda? A jeśli powiem, że zapoceni jesteśmy przez krótką chwilę, dalej nie marzniemy, nie przewiewa nas, nic nie ziębi i dalej jest nam ciepło i komfortowo? Jak dla mnie luksus.
    Ale na co Ci to potrzebne, skoro ani nie chodzisz po górach, ani nie jeździsz rowerem? Przychodzi mi na myśl droga do sklepu w chłodny dzień. Idę pieszo żwawym krokiem. Rozgrzana wchodzę do ciepłego marketu, tam pot zaczyna się lać z każdej części mnie. Potem co się dzieje? Pot gdzieś znika. Zapinam kurtkę, wychodzę z pełnymi siatami zakupów. Nie jestem przepocona, drałuję do domu. Całą drogę jest mi ciepło i komfortowo. Jak było wcześniej jak nosiłam zwykłe ubrania? Cały czas przepocona, wychodziłam ze sklepu cała mokra, a potem skądś brał się katar.

Luźna bluzka z cienkiej wełny z merynosa. Takie samo działanie i zastosowanie.

                                                  

LATEM

Z tejże dzianiny funkcjonalne bezrękawniki. Bezkonkurencyjne jeśli chodzi o znoszenie wysokich temperatur, a wiecie, że moja wytrzymałość na upały jest niska.
    Dotychczas myślałam, że 100% bawełna jest najlepszym co można wdziać, ale po spróbowaniu tych materiałów, absolutne nie polecam żadnej bawełny, w której człowiek się gotuje, a taką koszulkę potem można wyżymać.

NA NOGI

Z tego co mam i używam wyłącznie w deszczowe dni, to bardzo ciepłe spodnie przypominające dżins, które są wodoodporne i zniszczenioodporne. To są profesjonalne spodnie na motocykl. Zostały mi z dawnych czasów w rozmiarze o kilka za dużym na mnie, ale nie oddam ich, mogą mnie w nich do trumny położyć, są zajebiste.
    Druga rzecz jest mniej komfortowa, bo to nieprzepuszczalne, chyba ceratowe, sama nie wiem, badziewne spodnie na rower w zestawie z też ceratową kurtką. Ale nie raz uratowały mi zdrowie, kiedy  rozpadało jak pod wodospadem, a ja miałam przed sobą bardzo długą trasę do przebycia. Raz na rowerze mi posłużyły, a raz w górach na szlaku. Dlatego w niepewne dni zawsze mam je w plecaku przy takich okazjach. Nie zajmują prawie wcale miejsca, da się je złożyć zupełnie na płasko.

Trzecia rzecz to legginsy – najwygodniejsze ubranie na nogi na świecie! Są jak druga skóra, wcale nie uciskają, nie ściągają się, umożliwiają pełną swobodę ruchów, co jest ważne zwłaszcza przy jeździe na rowerze tudzież wspinaczce, gdzie trzeba wysoko podnosić nogi. Chodzę w legginsach także w pracy, a jest to praca również fizyczna, jak to w sklepie.
    Nie ma jak dotąd lepszej jakości odzienia na nogi, jestem zwolenniczką legginsów z materiałów termoaktywnych i nie zamienię ich na żadne inne spodnie.
    Mogłabym chodzić tylko w tym. Ostatnio niewygoda chodzenia w dżinsach, doprowadziła mnie do szewskiej pasji, więc nie wiem czy tych wszystkich niby modnych badziewiów nie oddam w drugie ręce.

NA STOPY

Mega ważna rzecz, bo przez byle jakie buty można się naprawdę załatwić. Zawsze oszczędzałam na butach i zawsze miałam pełno problemów i trwogę wychodzenia z domu w deszczowy dzień.
    Wodoszczelne buty to podstawa pogodo-odporności. Nie muszą to być wcale buty trekkingowe, akurat ja takie najczęściej noszę, bo mi są potrzebne. Istnieją zimowe kozaki porządnej roboty ze skóry, które niejedno wytrzymają, kwestia naszej dbałości o nie, by posłużyły jak najdłużej. Z tego typu butów mam glany i jestem bardzo zadowolona, to już moje chyba trzecie glany w życiu...

Trekkingowych butów mam dwa rodzaje, jedne na zimę i wczesną wiosnę, drugie na resztę roku.
    Pierwsze są to buty za kostkę, idealnie spasowują się ze stuptutami w góry, kiedy łazimy po śniegu. Przód jest ochronny, twardy, cały but jest wodoodporny ponad kostkę, można w nich brodzić po wodzie. Z odpowiednią skarpetą (polecam z wełny z merynosów) dają radę nawet w najsroższy mróz. Używam ich również na co dzień, ale z uwagi na usztywnienie w kostce, które z kolei przydaje się w górach kiedy używamy rakiet śnieżnych; nie sznuruję ich do końca.

Buty trekkingowe za kostkę w połączeniu z wodoszczelnymi stuptutami.

Drugie to połówki. W tego typu butach przeszłam większość swoich szlaków górskich. Jestem zwolenniczką butów przed kostkę, ponieważ dają swobodę ruchów, elastyczność i bezpieczeństwo.
    Mitem jest jakoby w górach był niezbędny but za kostkę. Takowy kiedyś uczynił mi kontuzję, która wlokła się za mną ponad rok czasu. Prawda jest taka, że staw skokowy wymaga swobody, zwłaszcza w takich cięższych warunkach. Usztywniamy kostkę tylko kiedy dzieje się coś atypowego, np. kiedy zakładamy narty albo rakiety śnieżne. Oraz gdy jest dużo śniegu i dopinamy stuptuty, ale to już pisałam.

Każde z tych butów są przede wszystkim stabilne, dobrze chronią przed twardym podłożem. Dodatkowo bieżnik jest antypoślizgowy.

SKARPETY

Wspomniałam wyżej o wełnie z merynosów. Taka skarpetka również świetnie odprowadza pot, nie "gryzie" jak owcza wełna.
    Latem chłodzą, zimą grzeją. Dla kochających estetykę - w ogóle się nie gniotą.

BEZPOŚREDNIO NA CIAŁO

Po całym tym wykładzie o materiałach, mogę sobie darować kolejne wywody. Podpowiem tylko, że bielizna z dziadziny termoaktywnej to jest najlepsze co mogłam odkryć i tego nie zamienię nigdy na żadne inne, choćby i wysokiej półki firmy bieliźniane, które poza wyglądem i wygórowaną ceną, nie mają niczego więcej do zaoferowania.
    Wygoda i komfort przewyższają wszystko inne co do tej pory stosowałam.

/adres

/adres

/adres

NA WIERZCH

Kurtki to ciekawy temat. Na zimę na cieplejsze dni mam delikatną i bardzo lekka kurtkę, która świetnie sprawdzała mi się w górach. W ciężkim rozruchu nie przegrzewałam się w niej, a w mrozy wystarczyła dobra bluza pod spód. Niestety nie nadaje się na deszcz i śnieg.

Druga kurtka to już weteran trudnych warunków. Całkowicie wodoodporna, wytrzymała mi deszcze, śniegi, mrozy i wichury. Nie dopuści żadnego draństwa do ciała. Na zimę ma dodatkową podpinkę, której latem z łatwością można się pozbyć. Podpinkę można stosować osobno jako wiosenną kurtkę.
    Kurtka zarówno z podpinką jak i bez, nie powoduje uczucia ubrania się w folię. Jest normalna w dotyku, nie zapacamy się pod nią, jest bardzo komfortowa. Kaptur głęboki, taki jak lubię. Jestem z niej bardzo zadowolona.

Bluza to świeże odkrycie. Nie pamiętam z czego jest, ale choć cieniutka i leciutka, grzeje jak nic dotychczas. Wysoki golf i szczelny kaptur, w którym może nie wygląda się poważnie (jak giermek 🤣) czego nie będę prezentowała, ale uwierzcie mi, że przez całą zimę ani razu nie założyłam komina czy szalika. Do tej bluzy czapka też jest niepotrzebna. Po prostu kaptur na głowę, zapinamy ekspres do samego końca, na to kurtka i gotowe. Szłam, czy stałam, zawsze było w tym ciepło.

GDZIE KUPUJĘ

Można powiedzieć, że wszędzie gdzie tylko coś takiego produkują. Najczęściej bywam w Decathlonie. Zaglądam też do innych sklepów sportowych, a także to sklepów stricte trekkingowych (z jednego z nich mam powyższą bluzę). Poluję na promocje, ostatnie sztuki oraz wyprzedaże.
    Coraz częściej ściągam coś z Internetu, na pewno wśród koszulek na lato poznaliście ZO-HAN, ostatnio bardzo reklamowana marka. Jest tego multum i jest w czym wybierać, dlatego nie ma sensu nic konkretnie polecać, po prostu samemu sobie wyszukać.