Kobieta w trybach systemu.

Luty zakończyłam emocjonującą feerią wędrówek pieszych po mieście, która bogactwem różnorodnych efektów urozmaiciła mi przy okazji artykuły na łódzkim blogu. Można też powiedzieć, że kaskada wydarzeń porządnie zlała (wymasowała) mi plery, prawie niczego nie ominęłam. Omijać zaczęłam dopiero w marcu, kiedy wraz ze zwiększoną liczbą godzin w pracy, wydarzenia zaczęłam obserwować w Internecie, a nie na nich bywać. Tak musi już być. I minęła dopiero połowa tygodnia, a ja już mam wrażenie, że życie przecieka mi między palcami.
    Jeden dzień wolnego w tygodniu to niewiele. Mnożą się pomysły, doba okazuje się zbyt krótka, książka przestała się pisać, dobrze, że nie zapominam oddychać... ach tak, to przecież niezależne ode mnie.
    W tym całym szaleństwie jedno na pewno mi się udaje – nie oszaleć doszczętnie.

System świata zrobił się radioaktywny. Przebiegle dostraja do siebie, szybko i niezauważenie zaczynamy zachowywać się jak większość. Dlatego też (między innymi) tak bardzo celebruję czas wolny. Żeby nie utracić dobrego ducha, sprawiedliwego osądu sytuacji, a przede wszystkim, by nie przestać patrzeć we właściwym kierunku. By nie zaśmiecać sobie głowy tym czym inni.
    Tymczasem znowu nie zauważyłam jak moja twarz odwracała się powoli w stronę, która kompletnie nie powinna mnie obchodzić i jak zajmuje serce syfem, po którym powinnam tylko przejść, otrzepać buty i pójść dalej.
    Z tego trzeba pokutować.

Tak więc na razie sobie nie radzę, zaczął roznosić się smród...
Ale będzie poprawa. Podstawą jest zauważyć czyhającą bestię. Reszta z czasem.

/adres

Pod koniec lutego szwendałam się do późna kiedy mogłam. Deszcz, nie deszcz, nie obchodziło mnie to. Czułam się wolna w tym, zainwestowałam swój czas w coś, co przyniosło mi wiele dobrego. Zrozumienie.
    Kocham szwendać się samotnie. Kocham być ze sobą. Wtedy w myślach pojawia się masa spraw, które warto poukładać, podstemplować i zamknąć. A potem wolna głowa – nic nie zaprząta... To w dzisiejszych czasach luksus.

Mieć inne życie niż to, którym miliony ludzi na całym świecie zalepiają sobie języki pielęgnując na nich rosnące wrzody.

⏩fotorelacja z nocnego szwendania – Deszczowa opowiastka.

Przyszedł marzec.
    Przez cały jedyny dzień wolnego szwendałam się, ale nie sama, bo mąż to też szwendacz.
Wróciliśmy do jadania na mieście, znów degustujemy i za każdym razem gdzieindziej. To wspaniały czas razem, którego nie chciałabym utracić. W Łodzi jest tak dużo lokali, że chyba przez całe życie nie poznamy wszystkich.

Ostatnio stwierdziliśmy, że chyba zaczynamy się starzeć. 🤣 Bardzo nam się zmienił gust, użyłam słowa nobliwy. Ale co to dokładnie oznacza?
    Słówko to, ma wiele synonimów, zauważyłam, że powszechnie kojarzy się ze zdziadzieniem i nudą. Nic bardziej mylnego.

Co jest nobliwe? Mnie przychodzi na myśl coś szlachetnego i wytrawnego. Jak Rolls-Royce. Mnóstwo jest samochodów i wszystkie jeżdżą, ale są Fiaty i są Roll'sy.
    Co jeszcze? Wytworność i gustowność. Chyba najłatwiej mi wskazywać różnice na motoryzacji. Można mieć drogą limuzynę, ale można mieć Mercedesa, albo Lincolna. Każdy zauważy różnice.
    Dystyngowanie. Po prostu przyszedł czas, że bardziej mi się podoba elegancja (choć z pazurem) niż sama goła zadziorność. Wtedy Bentley GT, a nie Lancer EVO.

Czas zmienia człowieka podobno co 7 lat. Znów by się zgadzało.
Przy czym sam człowiek niewiele się zmienia, bo człowiek, który poznał sam siebie i pokochał, pozostaje po prostu sobą do końca życia. Mogę być tą Larą Croft w traperach i spodniach, zdecydowanie w spodniach, ale w Croft Manor – ociekającym elegancją, bardzo nobliwym domu. Z Bentleyem GT w garażu.
    (Oczywiście nadal siedzimy w symbolach. 😉 Nikt mi nie umarł, nie odziedziczyłam spadku.)

/adres

Tak zmienia się świat, który kreuje człowiek z biegiem czasu. Ale on sam najbardziej zmienia się wewnątrz, co oddziałuje na sposób w jaki się porusza we świecie. Oraz to, czy jego język nie owrzodział...
    Jeśli zna się te różnice, rozpoznaje się je, to nie wejdzie się w to błoto. Ale żadna filozofia świata nie uchroni przed pomyłką. Tylko dobre buty. ;)

/adres

"Kto przystaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony". Wszak kto przy kim przystaje, takim się staje.

Szkoda tylko, że nie można sobie dobierać towarzystwa.

"Światło oczu rozwesela serce".

Tymczasem mianowałam się już teraz oficjalnie – SZWENDACZEM:

Pora odpalić wroty i ruszyć tam gdzie nie cuchnie żaden wrzód i wysprzątać wnętrze. Są chęci, czasu brak, coś się wymyśli.
    Tymczasem bogactwo gromadzi się, ale nie tutaj. A spadek jest naprawdę duży. Duży i niezniszczalny. I w tym właśnie kierunku wyłącznie chcę patrzeć.