Jak sobie radzę w zamknięciu?

Wkrótce zakończą się dwa tygodnie zamknięcia w domu. Pierwszy tydzień zmagałam się z bólem, weekend nie był nic lepszy. Poniedziałek przyniósł błogosławieństwo, bo przez moją gorycz przedostał się pewien pomysł, w wyniku którego jak mi nie strzeliło w kolanie, tak wszystko przeszło jak ręką odjął. Nie napiszę co, bo mnie zlinczujecie.
    Czasami w moich stawach dzieją się takie rzeczy, o których nawet filozofowie nie mają pojęcia. Kiedy stan zapalny odszedł, zostało odrętwienie i dyskomfort, które dalej uniemożliwiało mi normalne chodzenie. Pozbycie się problemu nie czyni mnie osobą zdrową. Wszystko – można powiedzieć – wróciło do normy. Kolana zawsze będę czuć, mniej lub bardziej, ale tak już jest. Tych kilka ostatnich dni na pewno będą słuszną rekonwalescencją, by wrócić do pracy w przyszłym tygodniu stęskniona za jakąkolwiek aktywnością poza domem.
    Godzin nadal będę mieć dużo, to minus tej sytuacji i zobaczymy jak to będzie dalej. Na razie cieszę się, że w tych dniach poczułam, że coś tam znaczę dla współpracowników i że ci ludzie w jakiś sposób przywiązali się do mnie. Nie dali mi o sobie zapomnieć. Nigdy wcześniej w żadnym miejscu pracy nie było tak...

Kiedy jeszcze nie zamknięto mnie w domu, zdążyłam znaleźć się w niedzielę na bardzo ciekawej prelekcji. W takich momentach jak ta obecnie, zastanawiam się, czy słowa mówcy nie idą w las, bo kiedy zamierzam właśnie je streścić, wynika, że nie potrafię zamknąć wszystkiego w potrzebnej i tak istotnej konkluzji.
    Jestem zdania, że powinniśmy uczyć się całe życie. Czerpać od tych, co wiedzą więcej, czytać mnóstwo książek, szukać, szperać. To domena nie tylko tych, co studiują. Np. moim małym konikiem zawsze była historia. Najchętniej czytuję powieści historyczne, bo jestem zdania, że to bardzo dobry przekaz. Lubię też wykłady, bo ze słuchania najwięcej trafia. A lektury naukowe poszerzają kontekst i te też lubię czytywać.

To tyle o wolności.

A jak dalej?

Domowy ogród

Przed zwolnieniem zdążyłam nabyć drogą kupna kilka doniczek. Miałam więc czas na to, aby zająć się swoim domowym ogrodem.
    Nie jest on w całości zbyt fotogeniczny, bo kapturnica ma pasożyta. Jest już po trzecim oprysku, który pomaga na tydzień, a potem skądś wyłażą kolejne robale i kontynuują zabijanie mi rośliny. Pierwszy raz widzę taki gatunek, mały, okrągły, czarny, błyszczący robaczek. Oprysk go zabija, ale podejrzewam, że zdążył złożyć tyle jaj, że tych oprysków będzie jeszcze potrzeba sporo.
    Niestety paradoksalnie, rośliny owadożerne są ulubionym smakołykiem różnych owadów. Tymczasem cierpliwie wybijam kolejne pokolenia, zauważam, że jest ich coraz mniej. Kielichy rośliny są do obcięcia wszystkie. Mam nadzieję, że wypuści nowe.

Zakupy przez Internet

Kupiłam kilo dżemu. Serio. Naturalnego dżemu, takiego jak bym sama mogła zrobić, słodzonego erytrytolem, bezpiecznym słodzikiem całkowicie neutralnym dla organizmu.
    Ten dżem można jeść łyżkami, od tego nie roboli brzuch. Codziennie ląduje jego porządna warstwa na moim omlecie albo zamiennie na naleśnikach.

Kupiłam mężowi prezent.

Sobie kupiłam więcej.

Jedna paczka wciąż w drodze.

Przyszyłam naszywkę, którą kupiłam dawno temu, ale nie miałam czasu się tym zająć. To jest mój mały plecak rowerowy, na krótkie wędrówki.

Sztuka

Po miesiącach kurzenia się, obraz zszedł ze sztalugi ukończony. W ciągu kilku dni powstał następny, pierwszy raz na dużym formacie. Przyznam, że trochę się bałam za niego wziąć, bo zawsze realizowałam małe projekty. Jeden taki duży obraz jest w drugim domu u teściowej i przedstawia tenże dom. Na dużym płótnie obrazy techniczne są prostsze. Tutaj ręka nie mogła mi drgnąć. Używałam zarówno pędzli jak i precyzyjnej szpachli.
    Oba dzieła już są wrzucone na drugi blog.
    Pod szafą leży ostatnie płótno. Tym razem średniej wielkości. Mam ostatnią szansę, by się nim zająć. Wróciwszy do pracy, szansę mogę zobaczyć nieprędko.

Wróciłam też do kolorowania. Zapomniałam już jak wielką przyjemność mi sprawia korzystanie ze zwykłych drewnianych kredek. Nimi też można bardzo fajnie mieszać kolory, bawić się tym i cieszyć przede wszystkim, bo dla mnie radość tworzenia jest ogromna.

Coś więcej:

Pierwsze wyjście z domu

Badania kontrolne, USG, z którego nic ciekawego się nie dowiedziałam, bo mój przypadek najlepiej się ogląda na RTG. Ale celem tego nie były zjawiska paranormalne, lecz sprawdzenie czy obrzęk kompletnie ustąpił, czy nie ma żadnych niepożądanych skutków zapalenia i czy nie trzeba w związku z tym przedłużyć mi zwolnienia. Na szczęście już nie trzeba.
    Przy okazji ożyłam na jeden dzień, wyszłam na powietrze, a tego dnia było 15 stopni C. Ponieważ mój ortopeda mieści się w Manufakturze, z przyjemnością przespacerowałam cały ryneczek. Zrobiło mi się naprawdę dobrze w głowę. Po drodze odwiedziłam mały park miejski, bo na wiosnę zmienia się nie do poznania.

Książka

Już gotowa. Tym razem lekki utwór o chwytliwej tematyce i krótki. Napisany prostym językiem, już prostszym się nie da, naprawdę... Po tym jak ostatnią książkę zopiniowano, że jest napisana staropolszczyzną, bardzo zwątpiłam w intelekt współczesnych czytelników.
    Po wypłacie zamierzam się zająć publikacją. Muszę opłacić korektę, a wydaję niezależnie.

Architektura na komputerze

Ostatnio zaczęłam obserwować ciekawą stronę na FB poświęconą konkretnemu rodzajowi stylizacji wnętrz dwa kolory.

I skoro mam czas, wzięłam się za odwzorowywanie tych patentów. I te Wam pokażę.

Projekt apartamentu na ostatnim piętrze w wieżowcu. Mieszkanie dwupoziomowe.

Mamy na pierwszym miejscu widok z okna. Wielkie od samej podłogi do samego sufitu z wyjściem na duży taras.
    Poniżej jadalnia, zajmuje prawie cały pierwszy poziom, dzieli je tylko z kuchnią i małą toaletą dla gości. Dwa kolory: biel&brąz.
    Schody prowadzą na górę, a tam jak widać na ostatnim zdjęciu, sypialnia. Dwa kolory biel&zieleń.

Widok z okna na miasto:

Jadalnia:

Sypialnia:

Drugi projekt dotyczy dużego domu wielopokoleniowego.

Na początek na pierwszych dwóch zdjęciach mamy przestrzenny pokój dzienny, obficie zazieleniony w łagodnej tonacji. Dwa kolory: beż&szarość.
    Dalej sypialnia, to są aż 3 zdjęcia z różnych perspektyw. Wydzielone miejsce odpoczynku, kominek. Dwa kolory: brąz&zieleń.
    Prosta jadalnia z zachowaniem dużo miejsca dookoła stołu, by goście nie wpadali na graty. Czasami salony i jadalnie nadmiernie ozdabia się donicami, posągami czy nie wiadomo czym jeszcze. Preferuję najwyżej obrazek na ścianę. Dwa kolory: szarość&brąz.
    Kolejna sypialnia, bardzo podobna do tej w mieszkaniu. Dwa kolory: zieleń&brąz.

Jestem ciekawa, co Wam się najbardziej podoba: apartament czy dom? Nie, nie pokazałam za mało, to pytanie na wyobraźnię. ;) Do mnie bardziej przemawia apartament.

Salon:

Sypialnia 1:

Jadalnia:

Sypialnia 2:

No i tak się dziecko bawi na zwolnieniu. ;]