Inna dziejów historia.

Skoro historie prawdziwe wzbudziły zainteresowanie, pomyślałam, że może warto spisać kroniki związku toksycznego? Toksykologia jest o tyle ciekawa, że czytelnik słodko się nią upaja, choć w prawdziwym życiu ma to smak słonej wody morskiej, której fale potrafią nawet zabić.
    Jest to historia, która wydarzyła się naprawdę, a poniżej zapisałam jej prolog. Jeśli zaciekawi Was jak to wszystko było, będę pisać dalej. Wszystko zależy od Was, od Waszego zainteresowania pod tym wpisem.
    Rozdziały byłyby krótkie, na tyle, by czytało się nie dłużej niż 3⇄4 minuty.

Jeśli komuś nie chce się czytać,

to ja poczytam:

Miała wtedy dwadzieścia lat. Subiektywnie można powiedzieć, że była za chuda, że miała zbyt rzadkie włosy i gust – nazwijmy to delikatnie – indywidualny. Jednak prezencja jaką miała, podobała się mężczyznom w każdym wieku.

Jej codzienność po ukończeniu szkoły, zmieniła się tak naprawdę niewiele. Rok wcześniej poznała chłopaka, który odmienił jej życie. Zakochała się w nim po uszy i uważała się z jego powodu za szczęściarę. Jej relacje z przyjaciółmi i rodziną jednak osłabły. Nie zauważyła, że chłopak ogradza ją murem, przez który nikomu nie wolno było nawet zajrzeć. Była głucha na uwagi innych i oślepiona, więc tego muru oczywiście nie widziała. Coraz szybciej grono przyjaciół w jej życiu malało.

Czy miała jakieś konkretne plany na przyszłość, prócz tego, by żyć długo i szczęśliwie ze swym ukochanym? Nie. On już zaplanował większość i godziła się na to, bo wierzyła, że chłopak chce dla niej dobrze i to co on dla niej ma – jest najlepsze.

Jestem pewna, że to była prawdziwa i intensywna miłość. Czuła się przy nim jak motyl. Raz popłakała się ze szczęścia tylko dlatego, że był. Leżeli w łóżku, ona w niego wtulona, on głaskał ją po ramieniu. W pewnym momencie zaczęły jej lecieć łzy – czuła się uniesiona do samego nieba, szczęśliwa z tej prozaicznej chwili, bo prawdziwie kochała.

To prawda, że nie miał łatwego charakteru. Był jedynakiem wychowywanym przez jedno z rodziców, brakowało twardej ojcowskiej ręki, był wygodnicki, przyzwyczajony do matczynej opieki i próżno było z tym walczyć. Za to cechowały go ambicja i upartość.

Nie potrafił zachować pracy, tułał się od firmy do firmy, ciągle coś mu nie pasowało. Był pasjonatem motoryzacji, ukończył szkołę policealną w kierunku mechanika samochodowego, ale był zbyt dumny na to, by zaczynać w warsztacie od sprzątania zakładu i wykonywania mniej honorowych jego zdaniem czynności.

Kochał zwierzęta, bardzo wiele się od niego nauczyła o gatunkach, z którymi nie miała wcześniej styczności. Razem założyli ogromne akwarium z rzadkimi gatunkami pielęgnic z jezior Malawi, Tanganiki i Wiktorii. Miał też papużkę, ale ponad wszystko kochał psy. Miał w domu dwa okazy wystawowe, marzył o założeniu hodowli.

Był narcyzem i hobbystą, gościem bez konkretnego celu w życiu, despotą. A w jej oczach był pełnym pasji mężczyzną odzwierciedlającym idealnego kandydata męża.

Poznali się przez Internet na portalu randkowym. Pierwsze spotkanie ją zaskoczyło, bo wyglądał zupełnie inaczej niż na zdjęciu. Jedno się zgadzało - blondyn o modrych oczach. W Internecie miał długie blond włosy, zaś a na spotkanie przyszedł niedługo po fryzjerze. Twarz miał bardzo przystojną, sylwetkę nienaganną, był wysoki i miał przyjemny tembr głosu.

Spotykali się jakiś czas, a gdy pocałował ją po raz pierwszy, było dosłownie tak jak w tych romantycznych książkach – świat zawirował.

I tak się zaczęła droga, po której stąpając, nie zauważyła, że ciernie ranią jej nogi.