Pewna dziejów historia - trzeci rozdział.

Ten rozdział jest najkrótszy ze wszystkich. Ma jednak w sobie pewien ciekawy walor – ktoś dobija się do myśli Edyty. Dziewczynie powolutku otwierają się oczy...
    ALE → nadal nie zapominajmy, że ona darzy tego faceta naprawdę wielkim uczuciem. Coś zrozumieć, a podjąć właściwą decyzję w sercu, to niekiedy szmat czasu.

Czytam 3 minuty:

ROZDZIAŁ 3

Koncert

Edyta czekała na ten dzień z niecierpliwością. Ubrała się pięknie, oczywiście w klimacie nurtu muzycznego. Zespół, którego utwory znała na pamięć był klasycznym stylem gotyckim o zabarwieniu romantyzmu. Teksty niczym poezja, były motylami na pięciolinii ostrego taktu.

    – Po co my w ogóle tam idziemy? – zapytał Konrad mimochodem, kiedy spotkali się pod salą kinową, w której odbywała się impreza.

To pytanie kompletnie zbiło Edytę z pantałyku. Wpatrywała się w jego twarz nie znajdując już poprzedniej radości z tego, że zabiera ją w miejsce, w którym tak bardzo chciała się znaleźć.

    – Konrad, przecież kupiłeś bilet nam, a nie mnie. Sam podjąłeś decyzję o tym, żeby przyjść tu ze mną.

Popchnął ją w kierunki drzwi i weszli do środka.

Wszedłszy na salę, Konrad od razu poszedł do baru, w ogóle nie patrząc na swoją partnerkę. Pomyślała sobie, że w tym momencie mogłaby się wmieszać w tłum pod sceną i zniknąć. Wiedziała jednak, że o zabawie w tamtym miejscu może zapomnieć. On teraz będzie jej pilnował i upajał się piwem, by wytrzymać tę muzykę.
    Jej też przyniósł kufel, choć o to nie prosiła. Nie lubi pić na koncertach, bo wiąże się to z ciągłym wychodzeniem do toalety. Ale nie odezwała się ani słowem na ten temat, niechby się uspokoił, bo w tej chwili nie dało się z nim rozmawiać.

Koncert zaczął się punktualnie. Ten zespół zawsze szanował czas. Weszli na scenę z piękną melodią jednego z ulubionych utworów Edyty. Konrad wtedy wypił swoje piwo do dna i poszedł po następne. Wtedy stało się coś nietypowego.
    Podszedł do niej starszy pan, zupełnie nie pasujący do otoczenia. Ubrany jakby dopiero co wstał z bujanego fotela, zwyczajnie, domowo jak dziadek. Miła twarz, wesołe oczy. Podszedł blisko, aby być słyszanym i powiedział Edycie te słowa:

    – To nie jest facet dla ciebie. Daj sobie z nim spokój.

Po czym odszedł nie czekając na odpowiedź i rozpłynął się w tłumie. Zniknął. Edyta wypatrywała go do końca imprezy, ale bezskutecznie.

Koncert zakończył się dwoma bisami. Gdy wychodzili, Konrad był już po kilku piwach w nastroju iście szampańskim i wyraził pełnię zadowolenia z tego, że już koniec i że żałuje, że z nią poszedł oraz, że stracił na siebie pieniądze.
    Ale tym razem Edyta miała coś innego w głowie. Najpierw barmanka, teraz ten dziwny dziadek... Zupełnie obce osoby podchodzą do niej i mówią to samo... Ciekawe – pomyślała. – uwierzę, jeśli powie mi to trzeba obca osoba, która nas nie zna.