Chrześcijańskie mity, czyli co się o nas mówi (część 3/5).

poprzednia część była tam ⏩2/5

Ludzie lubią robić sobie z pewnych tematów tabu. Tak jakby najważniejsze rzeczy w życiu były wstydliwą tajemnicą, dramatem. Tymczasem to co jest ważne, tworzy przecież tożsamość człowieka. Jaki jest więc sens wstydzić się samego siebie za coś, co bez mała przyszyło nam metkę?
    Mówi się, że to za bardzo osobiste. Dieta, seks, wiara, polityka – to nie są jednakie tematy, a jednak mają coś wspólnego – wytworzyła się wokół nich obślizgła otoczka. I to w czasach, w których otwarcie ludzie przyznają się do swoich orientacji seksualnych i panuje wszech i ogólna tolerancja.

Dziś na tapetę biorę jeden konkretny wstydliwy temat, który przyciąga i odpycha jednocześnie. Zaiste temat dla szalonych – poczucie wiary w konwencji nie-religijnej.
    Cytując, korzystam, jak w pierwszej części z NPD.

Czy człowiek ma prawo do mówienia o tym w co wierzy? Ma prawo. Czy człowiek może dzielić się tym, co poznał w dziedzinie wiary? Może. Czy człowiek może opowiadać o tym co go uskrzydliło i uczyniło życie radośniejszym i spokojniejszym? Też może to robić. Zatem opowiadam bez wstydu.

CZY WIARA JEST PRYWATNĄ SPRAWĄ CZŁOWIEKA?

„W tym samym celu zapala się lampę. Ten, który ją zapala, nie czyni przecież tego, by skryć ją pod jakimś naczyniem czy schować pod łóżkiem. Jest wręcz odwrotnie: stawia ją na postumencie, by idący z daleka widzieli jej światło. To bowiem, co ma być widoczne, nie powinno być skrywane. Gdyby jednak tak się stało(...) jak miałyby zostać poznane przez innych?”

    Ewangelia wg Łukasza 8:16

/źródło

JAK LAMPA W CZARNYM KLOSZU

Wiele osób decyduje się zgasić tę lampę. Jedni boją się krytyki, drudzy się wstydzą, jeszcze inni uzurpują sobie osobistą, ścisłą prywatność w tej kwestii. Tak może być w przypadku każdej innej wiary, lecz nie chrześcijańskiej, gdyż Jezus oczekuje od swych uczniów publicznego przyznawania się do Niego.
    Osoba, która twierdzi, że wiara jest jej prywatną sprawą, z pewnością nie jest posłusznym uczniem Chrystusa.

„...zawsze postępujcie tak, jakbyście byli heroldami, którzy, stojąc na dachach domostw, głośno wołają!”

    Ewangelia wg Łukasza 12:3

/źródło

CHRZEŚCIJANIN JEST LATARNIĄ DLA POSZUKUJĄCYCH DROGI

Jeżeli wierzysz – jesteś tożsamy z tym czego uczy Chrystus. Jeżeli wierzysz – jesteś powołany do tego, aby się przyznawać do wiary. Jeśli wierzysz – Twoja radość płonie w sercu, a światło emanuje na zewnątrz jak z okna chaty nocą w lesie.
    Jezus nigdy nie kazał się ukrywać przed światem, wręcz przeciwnie, byśmy byli jak ogień na świecy i latarnia morska nocą, byśmy przyciągali do siebie i głosili tym, którzy chcą.

„Do każdej osoby, która przyzna się do mnie przed ludźmi, ja, Syn człowieczy, przyznam się przed aniołami Bożymi.”

    Ewangelia wg Łukasza 12:8

Ta dobra wiadomość o zbawieniu nie może być egoistycznie zachowywana dla siebie.

/źródło

WIELU NAZYWA SIEBIE CHRZEŚCIJANINEM...

I teraz uwaga! Ważne, by odróżnić stan faktycznej zgodności z Jezusem, od pustej deklaracji. O fałszywych deklaracjach „przyznawania się” do Niego, Jezus wspomina w Mt 7:21-23.

Na pewno poznaliście kiedyś jakiegoś wierzącego, który przyznaje się do swej wiary, a jest (po krótce) wręcz odpychający. Otóż puste słowa nie konstytuują Chrystusowej „homologacji”.
    Świadectwo życia w prawdzie i świętości Pana jest jedynym pełnoprawnym przyznaniem się do Niego, a więc tym, co On określa słowem homologeo.

Reasumując:

Od dawna powtarzam, że chrześcijanina, czyli prawdziwego ucznia Jezusa poznamy po owocach jego życia. Na gębę każdy może powiedzieć, że wierzy. Każdy może tak samo znać Biblię. I każdy może głosić Słowo Boże. Ale to życiem pokazujemy z Kim jesteśmy tożsami i że idziemy za Nim.
    Gdy w człowieku jest Duch Święty, jest w nim świętość, która przyciąga jak światło ćmy. Kojarzymy, że te piękne puchate stworzonka zawsze z niezrozumiałych przyczyn pchają się do lampek i tam giną. Owocem światła Ducha Św. jest to, że żaden przybysz nie ginie.

Błądzące gromady przemykają wśród drzew, docierając do sedna i znajdując odpowiedzi. Na tym polega życie z Duchem Świętym, masz odpowiedzi, bo słuchasz głosu Boga. I dajesz te odpowiedzi ludziom, którzy łakną. A kto łaknie, ten szuka wody żywej, takiej, po której skosztowaniu, już nigdy więcej nie czuje się pragnienia.

Tym jest chrześcijaństwo. Jest przede wszystkim żywe jak sam Bóg.

CIĄG DALSZY ⏩