"Gdzieś pomiędzy" – opowieść o moim własnym raju na ziemi.

Nie boję się wcale, że popularność tego zakątka może eksplodować do tego stopnia, że znienawidzę go (jak każdą turystyczną enklawę). Raczej właśnie życzę tej eksplozji właścicielom gospodarstwa, życzę im powodzenia i sukcesu na wielką skalę.
    Dlatego śmiało piszę o nich, dlatego śmiało robię reklamę w różnych miejscach. Te tereny wydają się być tak bardzo dziewicze... wiem, że pewne zakątki dziewiczymi pozostaną na zawsze. Bo tam gdzie ja chodzę, niewiele osób pójdzie. A my na pogaduchy i tak zawsze się złapiemy.

Zobacz ⏩Mazurskie zakątki.

Stajnia Jutrzenka, Grom, pasymskie, zajrzyj ⏩domieszka RAJU.

Urlop z pasją.

Tydzień ze stadem koni to za krótko. Niewiele jest już tak dużych stadnin, gdzie nadal panują rządy rodzinne. Czuć tę atmosferę, tu nie ma pracowników na etacie, za to jest miłość do zwierząt.
    Wspomnienia stąd nigdy nie blakną. Duża ujeżdżalnia przynosi wiele satysfakcji z treningu. A jeśli ktoś bardzo dobrze jeździ, może skorzystać z ogromnej przestrzeni pastwiska. Jechać galopem przez tę łąkę, której końca nie widać, to obłędne uczucie.

🤣🤣🤣🤣
najlepsza fota z tego dnia.

Jeździectwo można nazwać bezpośrednim połączeniem z naturą. Oswojoną co prawda, ale jednak nigdy do końca nie okiełznaną. To nie jest jak jazda samochodem, nad którym masz panowanie. To jest jak jazda samochodem po lodzie. Nigdy nie wiesz, czy maszyna pojedzie tak jak zechcesz.

Tutaj wystawiona na próbę zostaje siła woli człowieka. Prawdą jest, że aby kierować koniem, znajomość pewnych wyuczonych sygnałów na dobrą sprawę wcale nie jest taka oczywista. Wystarczy impuls, a koń już wie co ty chcesz zrobić i szykuje się do tego jeszcze zanim dasz mu sygnał. Dlatego osoby niezdecydowane i niepewne siebie, mają większe trudności z prowadzeniem, bo koń przeważnie ich nie słucha.
    Podczas przygody z koniem szlifuje się własny charakter.

Zobacz ⏩Na pastwisku.

Sama jazda nie będzie autentyczna bez kontaktu jeźdźca z koniem. Koń musi ufać jeźdźcowi, zwłaszcza jeśli ten każe mu wyjść ze strefy komfortu, np. przejść po czymś niefajnym, czy wejść do wody (niektóre konie wzdragają się przed tym).
    Ale jeżeli zwierzę ufa człowiekowi, przełamie się, czując, że człowiek wcale nie chce dla niego krzywdy. To samo dzieje się w sytuacji kiedy pracuje się z końmi bardziej płochliwymi. Nić zaufania jest wtedy bardzo ważna.

A po jeździe, odprowadzamy konia na pastwisko.

Jakieś zebranie mieli.

Życie codzienne.

Nasz pokój znajdował się na piętrze. Kuchnia jest wspólna z innymi wczasowiczami, ale we wrześniu nie trzeba się tym przejmować, bo nikogo innego nie ma. Sezon zaś rządzi się innymi prawami.
    Kuchnia czasami zawiera w wyposażeniu kota, czasami dwa, a czasami zawiera rotwailera. Właściciele kochają tę rasę. Ich psy są łagodne, łatwo się szkolą, spokojne i sympatyczne. Ale swoim wyglądem i niepochlebną opinią, odstraszają od gospodarstwa złodziei, bo nie daj Boże taki incydent, ten pies wie co ma robić.

Magnes na lodówce w naszej kuchni.
Poważnie dał mi do myślenia. 😶
Ja nie wyginę!

Szczeniaki tej suni. Jeszcze jeden jest na wydaniu, więc jeśli ktoś by chciał, dzwonić pod numer stadniny.

Ukwiecone podwórko i stolik to miejsce wielu naszych pogaduch z właścicielami gospodarstwa. Czasami zakrapianymi.
    Kocham tych ludzi. Tutaj nie ma tabu. Jesteśmy wobec siebie szczerzy jak starzy przyjaciele. Dlatego jeżeli tam się pojawisz, śmiało powołaj się na mnie. Nie ma przypadków. Są tylko spotkania. Jeśli tam trafisz, może się okazać, że to miejsce stanie się idealne także dla Ciebie.

Czy wygląda jakbyśmy coś kombinowali?
To dobrze wygląda. 😆

Wrześniowe grzybobranie było tak owocne, że więcej w tym roku na grzyby się nie wybieramy. Mamy wystarczający zapas.
    Ryby zaś, zjadało się na bieżąco, niczego nie zabieraliśmy ze sobą. Zresztą mam taką zasadę, że nigdy nie zabijam więcej niż jestem w stanie zjeść (czasem jedną zamrożę i tyle). Nie ma jak świeża ryba prosto z wody!

Zdrowiusieńkie.

Oczywiście ryba ze zdjęcia (trochę niżej) żyje sobie dalej na wolności. Bo bzdury kiedyś ktoś rozpaplał, że raz złowiona ryba umiera. Oczywiście, że nie! Można nawet złapać tą samą dwa razy jednego dnia.
    Ryby przeważnie nie różnią się od siebie, ale bywa, że mają jakieś znaki szczególne. Na przykład szramy na ciele po zębach drapieżnika. Łatwo wtedy wpaść na ten sam egzemplarz nawet kilka razy, jeżeli regularnie wędkuje się na jednym łowisku.

Jezioro Machniacz.

Znajduje się niedaleko gospodarstwa. Chodziłam tam na piechotkę, ale z wędkarskimi manatkami trzeba było jednak podjechać samochodem. Właściciel terenu (linii brzegowej, z której wędkowaliśmy) okazał się bardzo sympatyczny i pozwalał nam nawet podjechać samochodem trochę bliżej.

Proza życia.

Pomiędzy wycieczkami, pomiędzy wędkowaniem a jazdami konnymi, najczęściej sami sobie gotowaliśmy. Byliśmy też na maksa skontaktowani z tutejszą fauną.
    Dzień bez wyjścia na pastwisko, to dzień stracony, jakże by można bez tego... no właśnie... teraz jest bez tego.
    Brakuje przytulenia się do konia. Tych kotów włażących wszędzie, gdzie ich się nie chce. Żurawi na niebie, słońca odbitego w tafli jeziora i widoku życia w tej wodzie.

Zobacz ⏩W mazurskim lesie.

Przedstawicielka kurzego gangu.
Z nimi nie ma żartów.

Czasami trzeba było chwycić za łopatę... przynęta na rybę żyje w ziemi. Najlepsza jest naturalna, świeża i aromatyczna dżdżownica prosto z grządki.
    O przynętach można by wiele, pewnikiem jeszcze do tego wrócę, bo mam zaplanowanych parę serii o wspaniałych mazurskich jeziorach, z którymi ściśle wiąże się wędkowanie. Przynajmniej w moim życiu, bo lubię jeść, a w wodzie jest pełno jedzenia.

Na nocne zaganianie koni szło się już w piżamie. Na nią dres, buty jeździeckie, bo adekwatne w razie wdepnięcia w minę. Za właścicielem szedł pies. Nie wiem czy rotwailery są zasłużone w pasterstwie, ale ten tutejszy świetnie zaganiał konie.
    Bardzo lubiliśmy towarzyszyć w tej czynności. Mąż potem nauczył się w miarę bezpiecznie pomagać przy tym, ja trzymałam się na uboczu.

Czasami jeździliśmy pozwiedzać jakieś miejscowości. Wtedy to był dzień bez gotowania, ale nie wchodziliśmy do specjalnie wyszukanych restauracji. Raczej domowe pierogi albo bary mleczne z ceratowymi obrusami.
    Wszystko podrożało, takie lokale także, ale te dania smakowały autentycznie jak w domu. Czasami więc kobieta się wylaszczyła, włożyła nawet koszulę (jak zawsze o dwa rozmiary za dużą, ale jak się zwiąże, to nawet dobrze wygląda) i włóczyło się po tych miasteczkach niekoniecznie nawet mając jakiś cel. To wszystko tak dobrze się już znało, że po prostu sprawiało ogromną przyjemność samo to, że znów można tu być.

Dalej pretenduję do roli władczyni Kryptona.

Np. Takie Jedwabno. Nazwa miejscowości może się niektórym kojarzyć, występowało w letnich piosenkach, dziś nie jestem w stanie sobie przypomnieć wykonawców... ale było. 😅 Raz na pewno Enej, "Coppernicana" – wesoły utwór o tych stronach.
    Jedwabno ma nawet swój herb i to całkiem zacny. Czerwony zamek z wieżami, na których siedzą dwa kormorany.
    Zamek symbolizuje gród obronny Galindów, który tu funkcjonował dawno temu.

Zjedliśmy tu naprawdę pożywny posiłek. Sporo było na talerzu, pamiętam, że placki mnie pokonały i zabierałam je do pudełka na kolację.
    "Zajazd Oleńka", ul. Polna 2a. Ale uwaga, czynna tylko w sezonie letnim. Widocznie sezon kalendarzowy liczy się tu bardziej niż turystyczny, bo w końcu my byliśmy tu we wrześniu.

Gdzieś tam po drodze wyczailiśmy taki URBEX.

Trafił się nam upalny wrzesień. Z końcem naszego wyjazdu zjarałam się jak na plaży w Sri Lance. I to pływając w równie czystej wodzie co tam. Kolor może troszkę się nie zgadzał, bo miast turkusowego, był po prostu bezbarwny, przezroczysty jak woda w kranie.
    Poniższe selfi zrobiłam jakoś w pierwszych dniach pobytu. Na łódce chyba spala najbardziej. Filtr 50+ może się okazać za słaby. A na łódkę zaczęliśmy chodzić w drugiej połowie urlopu.

A teraz miazga. Nagrałam ten film dla jaj, opublikowałam dla jeszcze większych jaj spodziewając się raczej hejtu, a okazało się, że stworzyłam hit shorts'ów na You Tube. Mam tysiące wyświetleń i same pozytywne oceny. Normalnie już czuję pinionc, będę sławna. 🤣 Naprawdę nie spodziewałam się tego. Ten film na przestrzeli lat mojej działalności na YT, ma najwięcej wyświetleń i like'ów.

Nasze działania w Gromie jeszcze wcale się nie skończyły, ale już na weekend przeprowadziliśmy się do małej wioski nad Jeziorem Kalwa, kawałek za Pasymiem.